استرس ثانویه ناشی از آسیب و تاب آوری در پرستاران بخش های روانپزشکی شهر تهران

استرس ثانویه ناشی از آسیب را می توان به شکل یک خطر شغلی برای افرادی که مراقبت مستقیم از قربانیان آسیب را به عهده دارند برشمرد. پرستاران شاغل در بخش های روان پزشکی با چالش های جدی و پیچیده ای در محیط کار برای ارائه مراقبت های سلامت روانی مواجه هستند. تاب آوری و رفتارهای تاب آورانه به طور بالقوه به افراد کمک می کند تا بر تجارب منفی غلبه کنند و این تجارب را به تجارب مثبت تبدیل کنند. در این راستا، این پژوهش با هدف تعیین استرس ثانویه ناشی از آسیب و تاب آوری پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی شهر تهران در سال 1397 انجام شد.

این پژوهش یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی بود. واحدهای مورد مطالعه 200 نفر از پرستارانی بودند که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای با تخصیص متناسب به صورت دردسترس از چهار مرکز روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران، شهیدبهشتی و تهران انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داد ه ها پرسشنامه های استرس ثانویه ناشی از آسیب و تاب آوری بودند. داده ها با نرم افزار  SPSSنسخه 16 تجزیه و تحلیل شد.

 براساس نتایج، 30 درصد پرستاران استرس بالا و شدید، 5/21 درصد استرس متوسط و 26 درصد استرس خفیف را گزارش کردند. میانگین استرس ثانویه پرستاران مورد پژوهش 03/10 ± 64/37 بدست آمد. میانگین نمره تاب آوری 63/13 ± 71/69 بدست آمد.

 نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که میانگین استرس ثانویه ناشی از آسیب پرستاران شرکت کننده در این تحقیق در سطوح خفیف و متوسط قرار داشت و تاب آوری آنها نیز بالاتر از میانه نمره ابزار بود. راهبرد هایی نظیر کاهش حجم کار، افزایش نظارت بر کارکنان و بهبود پشتیبانی کارکنان برای مدیریت استرس ثانویه ناشی از آسیب توصیه می شود. تاب آوری پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی نیز می تواند از طریق مدیریت استرس جسمی و روانی آن ها و ارتقای سلامت روانی آن ها ارتقاء یابد.