اثربخشی آموزش مثبت نگری با رویکرد اسلامی به شیوه گروهی بر تعهد زناشویی در پرستاران زن متاهل بیمارستان شهید صدوقی یزد

تعهدزناشویی، مهم ترین عامل موثر بر ثبات خانواده است. پرستاران به دلیل مواجهه با استرس درمعرض تنش های روانی و مشکلات زناشویی قراردارند. بنابراین انجام مداخلاتی برای پیشگیری از تشدید این مشکلات و ارتقای کیفیت زندگی زناشویی پرستاران اهمیت دارد. هدف پژوهش حاضر،  بررسی اثربخشی آموزش مثبت نگری با رویکرد اسلامی  به شیوه گروهی بر تعهد زناشویی در پرستاران زن متاهل بیمارستان شهید صدوقی یزد بود.

روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه پرستاران زن متاهل بیمارستان شهید صدوقی شهرستان یزد در سال 96 بود و نمونه شامل30 نفر از این جامعه بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (15نفر) وکنترل (15نفر) جایگزین شدند. ابزار پژوهش پرسش نامه تعهد زناشویی آدامز و جونز (1997) است. ابتدا گروه های آزمایش و کنترل مشخص و از هر دو گروه پیش آزمون گرفته شد. سپس متغیر مستقل آموزش مثبت نگری با رویکرد اسلامی به گروه آزمایش ارائه شد. پس از اجرای دوره آموزشی به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای و به صورت هفتگی و گروهی از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. نتایج با استفاده از آزمون آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.

میانگین سنی 30 شرکت کننده در پژوهش 13/38 می باشد. بین دو گروه از لحاظ تعهد زناشویی (p<0/05 و 104/62=F) تفاوت معنادار وجود دارد. بین میانگین نمرات تعهد شخصی ، تعهد اخلاقی  و تعهد ساختاری  در دو گروه در مرحله پس آزمون، پس از حذف اثر پیش آزمون (میانگین تعدیل شده) تفاوت معناداری مشاهده می شود (p<0/05). اندازه اثر آموزش به ترتیب برابر 593/0، 52/0 و 617/0بوده است.

  با توجه به تاثیر آموزش مثبت نگری با رویکرد اسلامی به شیوه گروهی بر افزایش تعهد زناشویی و زیرمقیاس های آن (تعهد شخصی، اخلاقی و ساختاری) در پرستاران، توصیه می شود با توجه به وجود مراکز مشاوره در اکثر بیمارستان ها، این آموزش در قالب برنامه های مدون به پرستاران ارائه گردد.