اعتباریابی ابزار صلاحیت های یادگیری مادام العمر دانشجویان در عصر دیجیتال

تشخیص صلاحیت های یادگیری مادام العمر دانشجویان حائز اهمیت است. برای این هدف ابزارهایی چون نگرش به یادگیری مادام العمر، ویژگی یادگیرنده مادام العمر و سواد یادگیری مادام العمر وجود دارد و در همین راستا دسترسی به ابزار ایرانی سنجش صلاحیت های دانشجویان در عصر دیجیتال ضرورت می یابد. هدف پژوهش، بررسی ساختار عاملی و پایایی ابزار صلاحیت یادگیری مادام العمر Uzunboylu & Hürsen (2011) بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی و از نوع کاربردی است. جامعه پژوهش شامل 12000 نفر دانشجویان دانشگاه بیرجند بوده و 300 نفر به عنوان نمونه به شیوه خوشه ‏ای انتخاب شدند. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی شش مولفه صلاحیت های یادگیری مادام العمر را شناسایی کرد که 46/49 درصد از واریانس سازه صلاحیت های یادگیری مادام العمر را تبیین می کرد. نتایج تحلیل عاملی تاییدی نیز 42 گویه یادگیری مادام العمر را در 6 عامل با استفاده از شاخص های برازندگی مناسب از یکدیگر تفکیک کرد. شاخص های نیکویی برازش، شامل شاخص RMSEA، 051/0 و شاخص های GFI و CFI به ترتیب 96/0 و 85/0 بود. ضریب آلفای کرونباخ کل ابزار 91/0 و برای خرده مقیاس های خودمدیریتی، یادگیری چگونگی یادگیری، ابتکار و کارآفرینی، صلاحیت دیجیتال، کسب اطلاعات و تصمیم گیری بین 66/0 تا 85/0 بود؛ درنتیجه مقیاس صلاحیت یادگیری مادام العمر مقیاسی روا و پایا برای شناسایی صلاحیت های دانشجویان است. محاسبه همبستگی بین خرده مقیاس های نسخه فارسی و نمره کل مقیاس، ضریب 68/0 تا 88/0 را نشان داد. به این ترتیب هر شش خرده مقیاس، همبستگی بالایی با نمره کل مقیاس دارد. با توجه به نتایج مطالعه، از مقیاس حاضر می توان برای سنجش صلاحیت برای یادگیری مادام العمر استفاده نمود.