استفاده از نشانگرهای آلل اختصاصی در شناسایی آلل های مکان های ژنی VRN-1 در ژنوتیپ های گندم نان

گندم مهمترین گیاه زراعی است و در سرتاسر جهان کشت می شود و سازگاری گسترده ای با مناطق گوناگون اقلیمی دارد. یکی از عوامل مهمی که باعث سازگاری گندم می شود، ژن های بهاره سازی است. در برنامه های به نژادی گندم شناخت از نوع آلل ها در مکان های ژنی کنترل کننده بهاره سازی می تواند نقش مهمی در معرفی ارقام سازگار به مناطق مختلف داشته باشد. در سطح مولکولی سه مکان ژنی برای کنترل بهاره سازی در گندم نان وجود دارد. این مکان های ژنی Vrn-1،  Vrn-2و  Vrn-3هستند. نیاز بهاره سازی در گندم هگزاپلویید عمدتا توسط مکان ژنی Vrn-1تعیین می شود که شامل مکان ژنی Vrn-A1، Vrn-B1 و Vrn-D1 است. مکان های ژنی Vrn-A1، Vrn-B1 و Vrn-D1 برای عادت رشد بهاره غالب و اپیستاتیک بر آلل های عادت رشد زمستانه هستند، بنابراین ارقام زمستانه دارای آلل های مغلوب در سه مکان ژنی VRN-1 است. در این مطالعه 34 ژنوتیپ گندم نان خاورمیانه به همراه ژنوتیپ گندم بهاره چینی با استفاده از نشانگرهای آلل اختصاصی برای مطالعه تنوع آللی در مکان ژنی Vrn-1 مورد بررسی قرار گرفتند. مطالعه حاضر نشان داد که در مکان ژنی VRN-A1 پنج ژنوتیب دارای آلل غالب VRN-A1a بود.آلل VRN-A1b در هیچ یک از نمونه ها مشاهده نشد. تنها یکی از نمونه ها آلل VRN-A1c را نشان داد و 32 ژنوتیپ به همراه گندم بهاره چینی دارای آلل مغلوب vrn-A1 بودند. یک ژنوتیپ با شماره شش در این مکان ژنی بیش از یک آلل را نشان داد که غیرمعمول بود. در مکان ژنی VRN-B1، 14 ژنوتیپ دارای آلل غالب و 20 ژنوتیپ به همراه ژنوتیپ بهاره چینی دارای آلل مغلوب بودند.