پرهیزگاری اخلاقی در سازمان های خدماتی ایران

فرهنگ سازمانی اخلاقی زیرمجموعه ای از فرهنگ وسیع تر سازمان است که شامل ارزش های مشترک اخلاقی میان کارکنان یک سازمان می باشد و از طریق سیستم های رسمی و غیر رسمی سازمان حفظ می شود، درنتیجه ایجاد فرهنگ سازمانی اخلاقی و حفظ و تقویت آن امری مهم و ضروری برای سازمان ها محسوب می شود. هدف این پژوهش بررسی ابعاد مدل هشت عاملی پرهیزگاری اخلاقی کاپتین در سازمان های خدماتی دولتی و خصوصی در ایران و تناسب این مدل با داده های جمع آوری شده می باشد.

روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. این مطالعه در نمونه ای 200 نفری از کارکنان سازمان های خدماتی (دولتی و خصوصی) در ایران، با روش نمونه گیری در دسترس صورت گرفت. جهت جمع آوری داده ها از ابزار پرسشنامه استفاده شده و تجزیه و تحلیل آن ها نیز با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری و در نرم افزار  pls انجام شد.

یافته های پژوهش نشان می دهد که از میان هشت عامل مدل پرهیزگاری اخلاقی، عامل های وضوح، همگرایی سرپرست، همگرایی مدیریت، قابلیت حمایت، شفافیت، قابلیت بحث و قابلیت تایید و تنبیه مورد تایید قرار گرفت و عامل امکان پذیری تایید نشد. بنابراین فرضیه اصلی مبنی بر مدل هشت عاملی مورد تایید قرار نگرفت.

با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که گرایش های اخلاقی در جامعه ای نسبت به جامعه دیگر متفاوت است و این موضوع، لزوم تفاوت در مدل های فرهنگ سازمانی اخلاقی را در جوامع مختلف توجیه می کند. از طرفی مدیران با اتکا به این مولفه ها می توانند این فرهنگ را در سازمان ها نهادینه سازند.