نیازسنجی آموزشی کارآفرینانه محور برنامه درسی علوم ورزشی (مطالعه موردی: دانشگاه های استان مرکزی)

هدف پژوهش حاضر نیازسنجی آموزشی کارآفرینانه محور برنامه درسی علوم ورزشی در دانشگاه های استان مرکزی بود. فرایند نیازسنجی مبتنی بر مدل ویتکین و آلتسچود (2010) بود. روش تحقیق در دو بخش کمی و کیفی انجام شد. جامعه آماری تحقیق، دانشجویان کارشناسی و استادان علوم ورزشی و نمونه آماری در بخش کمی شامل 148 نفر و در بخش کیفی (پانل دلفی) 8 نفر بود. روش نمونه گیری در بخش کمی، تصادفی طبقه ای و در بخش کیفی، موارد حاد بود. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های وضعیت آموزشی کارآفرینانه، پرسشنامه اهداف برنامه درسی و نیازهای آموزشی (محقق ساخته) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها توسط 10 نفر از متخصصان و ضریب پایایی هر یک بر اساس ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب (902/0، 90/0 و 840/0) مورد تایید قرار گرفت. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که وضعیت آموزشی کارآفرینانه در برنامه درسی علوم ورزشی در استان مرکزی از دید دانشجویان نامطلوب بوده است. اولویت نیازهای آموزشی کارآفرینانه به ترتیب مربوط به نیازهای ساختاری، کارورزی و مهارت های کار گروهی بود. بین نیازهای آموزشی کارآفرینانه و برنامه درسی فعلی ارتباط معناداری وجود نداشت و بر اساس رویکرد دلفی و با توجه به نیازهای آموزشی به دست آمده، اصلاحات آموزشی در سه سطح دانشجویان، ساختاری و اساتید به دست آمد. درنتیجه به نظر می رسد نیاز به بازنگری برنامه درسی و ساختارها به منظور توسعه کارآفرینی ضروری باشد.