بررسی القای آپوپتوز توسط پلاسمای سرد اتمسفری به عنوان مکانیسم مرگ سلولی در رده ی سلولی سرطان دهانه ی رحم (Hela)

سرطان دومین عامل مرگ و میر در جهان و سومین عامل مرگ و میر در ایران است. روش های درمانی بسیاری برای مقابله با سرطان مورد بررسی قرار گرفته اند. استفاده از پلاسمای سرد اتمسفری و محیط فعال شده توسط آن، یکی از روش های تحقیقاتی نوین در زمینه ی درمان سرطان است. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی القای آپوپتوز توسط پلاسمای سرد اتمسفری به عنوان مکانیسم مرگ سلولی در رده ی سلولی سرطان دهانه ی رحم (Hela) انجام شد.

 در این مطالعه ی تجربی ابتدا اثرات پلاسمای اتمسفری هلیم و هلیم + اکسیژن و محیط فعال شده توسط آن ها (Plasma activated medium یا PAM) بر روی زیست پذیری سلول های Hela مورد بررسی قرار گرفت. سپس، میزان H2</sub>O2</sub> محیط و همچنین، میزان پروتئین های کاسپاز 3، کاسپاز 8، B-cell lymphoma protein 2 (Bcl-2) و Bcl-2-associated X (Bax) در هر دو روش تابش مستقیم پلاسما و PAM به ترتیب از طریق MTT assay، Medium H2</sub>O2</sub> assay و Western Blot analysis مورد ارزیابی قرار گرفت.

میزان کاهش زیست پذیری سلول ها در روش تابش مستقیم پلاسما بیش از محیط فعال شده توسط آن بود (001/0 > P) و افزودن اکسیژن به پلاسما، باعث افزایش مرگ سلولی گردید. میزان H2</sub>O2</sub> محیط در روش مستقیم بیش از روش محیط فعال شده بود (001/0 > P). همچنین، سطح بیان پروتئین های کاسپاز-3 و کاسپاز-8 در روش مستقیم، بالاتر از روش PAM بود (010/0 > P). افزایش نسبت Bcl-2/Bax نیز القای آپوپتوز را به عنوان مکانیسم اثر نشان داد (001/0 > P).

پلاسمای سرد اتمسفری، منبعی برای تولید گونه های فعال اکسیژنی و نیتروژنی است و باعث تولید رادیکال های آزاد مانند H2</sub>O2</sub> در محیط مایع می شود که نقش مهمی در مرگ سلول های سرطانی دارد. نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از پلاسمای مستقیم و PAM از طریق القای آپوپتوز، باعث مرگ سلولی می گردد.