تدریس نظری_سیستماتیک در برابر یادگیری اکتشافی: بررسی موردی یادگیری گرامر توسط زبان آموزان ایرانی

علیرغم تحقیقات گسترده ی نظری و تجربی در حوزه ی گرامر، تدریس این بخش همچنان سنتی باقی مانده و فراخوان های زیادی مبنی بر تلاش به استفاده از رویکردهای کاربرد-محوری وجود دارد که بتوانند خلا موجود بین نظریات و روش های عملی را پر کنند. بر این اساس، پژوهش حاضر به مقایسه ی تاثیر دو چهارچوب آموزشی ، یعنی آموزش نظری-نظام مند (STI)، برگرفته از عقاید ویگاتسکی و معرفی شده توسط گل پرین، و یادگیری اکتشافی (DL)، برگرفته از عقاید پیاژه و معرفی شده توسط برونر، بر یادگیری سیستم زمان-نمود انگلیسی میپردازد. به این منظور 71 زبان آموز ایرانی سطح متوسط بین 12 تا 19 سال، در قالب سه گروه به روش های STI، DL و روش سنتی تحت آموزش قرار گرفتند. از این افراد یک آزمون پیش آزمون و دو آزمون پس آزمون اخذ شد که شامل سوالاتی برای ارزیابی دانش پذیرنده و دانش تولید کننده ی آنها میشد. نتایج آزمون های آنالیز واریانس و آنالیز واریانس اندازه گیری های تکرار شده نشان داد که همه ی گروه ها در تمام بخشهای تست در پس آزمون اول به طور معناداری پیشرفت کردند. این نتیجه بیانگر این موضوع است که هرسه نوع آموزش در کوتاه مدت میتواند موثر باشد. اما نتایج پس ازمون تاخیری حاکی از وجود تفاوت معناداری میان گروه ها بود و نشان داد که در دراز مدت روش سنتی روش ناکارآمدی به حساب می آید و STI بر DL برتری داد . این یافته ها میتواند کاربردهای گوناگونی برای تولید کنندگان محتوای درسی و برنامه های آموزش معلمین در به کارگیری آموزه های روش های نوین تر مثل STI داشته باشد. این آموزه ها شامل ارائه نظام مند فرم های زبانی با استفاده از ابزارهای واقعی و بیان شفاهی است.