بررسی مفهوم زمان در رمان های گیوم موسو

گیوم موسو، رمان نویس معاصر فرانسوی در آثارش قوانین رمان مردمی را رعایت می کند. یکی از این قوانین ارائه حوادث به نحوی است که حس تعلیق را افزایش دهد. برای این کار موسو زمان را به روشی متفاوت ارائه می دهد. در اکثر رمان های موسو، زمان همانند هزارتویی به نظر می رسد که قهرمانی ضعیف در مقابل سرنوشت خود در آن گرفتار شده است و در واقع نبردی نابرابر با زمان در پیش دارد. سفر در زمان یکی از موضوعات مطرح شده در آثار این نویسنده است که اغلب به کمک یک شی ساده صورت می گیرد. یکی از ترفندهای معمول روایت داستان در آثار موسو بازگشت به گذشته است. بلافاصله پس از معرفی موقعیت ابتدایی، داستان در تواتر میان زمان حال و گذشته شخصیت ها به پیش می رود. در واقع، گیوم موسو برای این که نوعی انسجام میان آثارش ایجاد کند به ترفند بازگشت شخصیت ها متوسل می شود. او با این شیوه، هم گذر زمان و هم تاثیر آن بر تغییرات قهرمان داستان یا شخصیت های ثانوی را نشان می دهد. این نویسنده برای جذب خوانندگان، بیشتر به ترفندهای روایی متفاوتی متوسل می شود. مقاله حاضر به بررسی این گونه ویژگی های روایی آثار موسو می پردازد.