ارزیابی ایمنی خاطره و اندازه گیری سطح سرمی آنتی بادی علیه آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت B در کودکان مبتلا به اوتیسم در مقایسه با گروه کنترل

 در خصوص وجود اختلال در سیستم ایمنی افراد مبتلا به اوتیسم این احتمال وجود دارد که افراد مبتلا به اوتیسم به تزریق واکسن هپاتیت B پاسخ مناسب ندهند و بعد از تزریق واکسن نسبت به بیماری هپاتیت B مصونیت نیابند. هدف از این مطالعه، تحقیق در خصوص بررسی مصونیت کودکان مبتلا به اوتیسم به بیماری هپاتیت B 15-3 سال بعد از تزریق واکسن بدو تولد و میزان کاهش تیتر آنتی بادی علیه آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت B به موازات افزایش سن و اثبات وجود خاطره ایمنی علیه واکسن هپاتیت B در این کودکان در مقایسه با گروه کنترل همسان بود.

در این مطالعه، 254 کودک مبتلا به اوتیسم و کودک سالم با محدوده سنی 15-3 سال شرکت کردند. شاخص های سرمی ویروس هپاتیت B شامل آنتی ژن سطحی ویروس (HBs-Ag)، آنتی بادی علیه آنتی ژن مرکزی (HBc-Ab) و آنتی بادی علیه آنتی ژن سطحی ویروس (HBs-Ab) بررسی شد. وجود ژنوم ویروس هپاتیت B (HBV-DNA) در سرم کودکان به روش Real-time PCR (RT-PCR) بررسی شد و موارد مثبت از نظر وجود جهش در ناحیه کدکننده HBs-Ag مشخص شد. در ادامه به کودکانی که تیتر آنتی بادی کمتر از mIU/mL 10 داشتد دوز یادآور واکسن هپاتیت B تزریق شد و یک ماه بعد از تزریق واکسن سطح سرمی HBs-Ab اندازه گیری شد.

میانگین سنی گروه اوتیسم 42/2±14/7 و گروه کنترل 96/1±68/8 سال بود. هفت کودک (5/6 درصد) در گروه اوتیسم HBc-Ab بودند و در همین گروه یک مورد هپاتیت مخفی (OBI) گزارش گردید. در گروه کنترل این شاخص سرمی (HBc-Ab) گزارش نشد. 6/49% از کودکان در گروه اوتیسم و کنترل تیتر HBs-Ab کمتر از mIU/mL 10 داشتند. یک ماه بعد از تزریق واکسن یادآور  100 درصد از کودکان مبتلا به اوتیسم و 92% از کودکان گروه کنترل که تیتر HBs-Ab کمتر از mIU/mL 10 داشتند به تزریق واکسن یاد آور پاسخ داده وتیترآنتی بادی در آنها بیش از 4 برابر افزایش یافت (05/0P<). هر دو گروه بطور مشابه به تزریق واکسن پاسخ دادند.

با توجه به نتایج بدست آمده، پایش پاسخ به واکسن در کودکان و تزریق واکسن یاد آور در کودکان در صورت لزوم تا سن بلوغ توصیه می شود. بر خلاف نتایج تحقیقات در خصوص وجود نقص در سیستم ایمنی افراد مبتلا به اوتیسم، سیستم ایمنی این افراد قادر به مدیریت چالش تزریق واکسن هپاتیت B بود.