شناسایی عوامل موثر بر یادگیری فناوری در کشورهای در حال توسعه

یادگیری فناورانه به عنوان روشی درونزا برای ایجاد قابلیتهای فناورانه در کشورهای در حال توسعه تعریف می شود که بیانگر توانایی یک سازمان برای استفاده موثر از فناوری، جذب و سازگاری فناوریهای بیرونی و ایجاد فناوریهای جدید در طول زمان همراه پاسخ به تغییرات محیطی است. سه ویژگی مهم یادگیری فناوری شامل تغییر فناورانه تدریجی، انتشار بین المللی فناوری و تلاشهای فناورانه بومی می باشد. در این پژوهش عوامل موثر بر یادگیری فناوری شناسایی شده اند. با مطالعات انجام شده، دو مولفه اصلی مشتمل بر قابلیتهای فناورانه (ظرفیت جذب) و راهبرد همپایی به عنوان مولفه های کلیدی معرفی شده اند. سپس با تحلیل مولفه ها، اجزای اصلی هریک شناسایی و مدلسازی شده اند. قابلیتها با مجموعه ای از عوامل شناسایی شده اند که تحت عنوان عوامل بنگاهی (شامل دانش داخلی کارکنان، راهبردهای سازمانی و سطح قابلیتهای فناورانه)، عوامل ملی (شامل شرایط بازار و فضای رقابتی، فرهنگ و آموزش عمومی، سیاستها و قوانین و زیرساخت فنی) و عوامل جهانی (شامل سیال بودن، تعدد نوآوریها و پیچیدگی فناوریها) دسته بندی شده اند. سطح قابلیتهای مذکور تعیین کننده راهبرد همپایی خواهد بود. شناخت این عوامل کمک می کند که با تمرکز بر آنها، سرعت و قدرت یادگیری فناوری در بنگاه ها و صنایع کشورهای در حال توسعه به نحو مطلوبی تحت تاثیر قرار گیرد. توجه به ایجاد قابلیتهای فناورانه و ظرفیت جذب در سطح بنگاه های داخلی با هدف ارتقای بومی سازی فناوری، انتخاب روش مناسب برای کسب فناوری در راستای تشویق یادگیری و کسب مهارتهای جدید، و همچنین توجه به توسعه قابلیتهای مکمل منجر به توسعه یادگیری فناوری و موفقیت طرحهای فناورانه در کشور خواهد شد.