بررسی ارزش تغذیه ای بقایای باقلای عمل آوری شده با برخی ترکیبات شیمیایی با استفاده از روش های برون تنی و تکنیک کیسه های نایلونی

این پژوهش به منظور بررسی ارزش تغذیه ای بقایای باقلای عمل آوری شده با برخی ترکیبات شیمیایی با استفاده از روش های برون تنی و تکنیک کیسه های نایلونی انجام شد. تیمارها شامل بقایای باقلای عمل آوری نشده (شاهد) و عمل آوری شده با آب (5/2 لیتر به ازای هر کیلوگرم ماده خشک)، اکسید کلسیم (160 گرم به ازای هر کیلوگرم ماده خشک)، پراکسید هیدروژن (57 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم ماده خشک) و هیدروکسید سدیم (50 گرم به ازای هر کیلوگرم ماده خشک) بودند. ترکیب شیمیایی نمونه ها با استفاده از روش های استاندارد تعیین شد. آزمایش تجزیه پذیری شکمبه ای با استفاده از تکنیک کیسه های نایلونی انجام شد. قابلیت هضم برون تنی نمونه ها با استفاده از روش کشت بسته تعیین شد. عمل آوری بر ترکیب شیمیایی بقایای باقلا موثر بود. به جز آب، سایر تیمارها باعث افزایش خاکستر و کاهش ماده آلی شدند (0001/0=p). تیمار اکسید کلسیم بیشترین تاثیر را بر صفات مورد اشاره داشت. مقدار پروتئین خام در همه تیمارها کاهش یافت (0001/0=p). کمترین مقدار در تیمارهای اکسید کلسیم و هیدروکسید سدیم مشاهده شد. مقدار الیاف نامحلول در شوینده اسیدی در تیمارهای اکسید کلسیم و پراکسید هیدروژن بیشتر از سایر تیمارها بود (0017/0=p). به جز اکسید کلسیم و آب، سایر تیمار ها باعث افزایش تجزیه پذیری موثر در نرخ های عبور 2، 5 و 8 درصد در ساعت در بقایای باقلا شدند (0001/0<p). تیمار پراکسید هیدروژن بیشترین تاثیر را در افزایش مقدار تجزیه پذیری موثر داشت. تیمار هیدروکسید سدیم مقدار قابلیت هضم ماده خشک (0001/0=p) و ماده آلی (0029/0=p) را افزایش داد. همچنین تیمارهای اکسید کلسیم و پراکسید هیدروژن باعث افزایش بازده تولید میکروبی شدند (0016/0=p). به طور کلی نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تیمارهای هیدروکسید سدیم و پراکسید هیدروژن بیشترین تاثیر را در بهبود ارزش تغذیه ای بقایای باقلا داشتند.