اثر نسبت های کشت مخلوط افزایشی سیاه دانه (L. Nigella sativa) و شنبلیله (Trigonella foenum-graecum L.) بر عملکرد و اجزای عملکرد آن ها

به منظور بررسی اثر نسبت های مختلف کشت بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه دارویی سیاه دانه (L. Nigella sativa) و شنبلیله (Trigonella foenum-graecum L.) در سری های افزایشی، آزمایشی در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با شش تیمار و سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال زراعی 95-1394 اجرا شد. تیمارها شامل کشت مخلوط افزایشی 25% سیاه دانه+ 100% شنبلیله، 50% سیاه دانه+ 100% شنبلیله، 75% سیاه دانه+ 100% شنبلیله، 100% سیاه دانه+ 100% شنبلیله و کشت خالص هر دو گونه بودند. نتایج نشان داد که تعداد شاخه جانبی در بوته، تعداد کپسول/غلاف در بوته، تعداد دانه در کپسول/غلاف، عملکرد تک بوته، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی برای هر دو گونه به طور معنی داری تحت تاثیر نسبت های کشت مخلوط قرار گرفت. با افزایش نسبت سیاه دانه در کشت مخلوط، عملکرد دانه و بیولوژیکی آن افزایش یافت، به طوری که بیشترین (291 کیلوگرم در هکتار) عملکرد دانه از کشت خالص و کمترین (107 کیلوگرم در هکتار) میزان آن در تیمار 25% سیاه دانه+ 100% شنبلیله حاصل شد. همچنین تیمار کشت خالص شنبلیله دارای بالاترین (655 کیلوگرم در هکتار) عملکرد دانه بود. در کلیه نسبت های مخلوط LER بالاتر از یک بود و تیمار 75% سیاه دانه + 100% شنبلیله با 24/1LER= در بالاترین سطح قرار گرفت که این امر نشان دهنده افزایش کارایی و سودمندی زراعی نسبت های مختلف کشت مخلوط دو گیاه شنبلیله و سیاه دانه نسبت به کشت خالص آن ها است.