تاثیر قطع آبیاری و محلول پاشی روی و منگنز بر عملکرد و صفات اکوفیزیولوژیک کلزا (Brassica napus L.)

بررسی واکنش ارقام مختلف کلزا به عوامل محیطی یکی از اصول اساسی برنامه ریزی کشور برای حصول حداکثر عملکرد کمی و کیفی است. کم آبی و عدم تغذیه مناسب از جمله عواملی هستند که با تغییر در فرآیندهای فیزیولوژیک گیاه بر عملکرد محصولات زراعی تاثیر می گذارد. به منظور بررسی واکنش 3 رقم کلزا در شرایط قطع آبیاری و محلول پاشی عناصر ریز مغذی، بر خصوصیات فیزیولوژیک، مورفولوژیک و عملکرد، آزمایشی به صورت فاکتوریل اسپیلیت در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل آبیاری در دو سطح آبیاری معمول و قطع آبیاری در مرحله 50% گلدهی، محلول پاشی در چهار سطح با آب، غلظت چهار در هزار سولفات روی، غلظت چهار در هزار سولفات منگنز و محلول پاشی هم زمان سولفات روی و سولفات منگنز با غلظت چهار در هزار در مرحله 50% ساقه دهی و رقم در سه سطح رقم  نیما به عنوان رقم شاهد و لاین های امیدبخش R15 و KS7 بودند. بیشترین میزان عملکرد روغن (1728 کیلوگرم در هکتار)، وزن هزاردانه (21/3 گرم)، عملکرد زیستی (15675 کیلوگرم در هکتار) و کارایی مصرف آب (99/0 کیلوگرم در هکتار بر میلی متر) مربوط به اثر اصلی تیمار محلول پاشی هم زمان دو عنصر بود. نتایج نشان داد که در شرایط آبیاری عادی، بیشترین عملکرد دانه (5168 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد روغن (2244 کیلوگرم در هکتار) و کارایی مصرف آب در لاین R15 و در شرایط قطع آبیاری در رقم نیما به دست آمد. در شرایط آبیاری کامل، محلول پاشی هم زمان دو عنصر باعث افزایش صفات مورد بررسی شد. اما در شرایط قطع آبیاری تنها ارتفاع بوته و درصد روغن تحت تاثیر محلول پاشی افزایش پیدا کرد. در شرایط آبیاری کامل لاین R15 رقم برتر بود، اما در شرایط قطع آبیاری رقم نیما بیشترین عملکرد و اجزای آن را دارا بود.