بررسی اثربخشی آموزش مهارت اجتماعی بر بهزیستی روان شناختی، افزایش خودکارآمدی، تاب آوری و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان
امروزه متغیرهای تحصیلی و روانی از جمله خودکارآمدی، پیشرفت تحصیلی، بهزیستی روان شناختی و تاب اوری به عنوان یک شاخص مهم برای ارزیابی نظامهای آموزشی مورد توجه قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت اجتماعی بر بهزیستی روان شناختی، افزایش خود کارآمدی، تاب آوری و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان بود. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از لحاظ شیوه اجرا و گردآوری داده ها، نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون بوده است. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش اموزان دختر مقطع متوسطه شهر تهران در منطقه 15 بودند که این تعداد برابر 1387 دانش آموز است. برای حجم نمونه، 30 نفر از دانش آموزان به گروه آزمایش و 30 نفر به گروه کنترل گمارده شدند. ابتدا بر روی هر دو گروه، پرسشنامه های تحقیق اجرا شد. سپس جلسات آموزش مهارت اجتماعی حسین خانزاده (1389) و کارتلج و میلبرن (1992) برای دانش اموزان گروه آزمایش اجرا شد. برای گردآوری داده ها، با توجه به ماهیت موضوع، از پرسشنامه خودکارآمدی دانش آموز جینک و مورگان (1999)، پرسشنامه بهزیستی روان شناختی ریف (فرم کوتاه) و پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون (2003) استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش مهارت اجتماعی بر بهزیستی روان شناختی، افزایش خود کارآمدی، تاب آوری و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان تاثیر معناداری دارد. به برنامه ریزان آموزش و پرورش پیشنهاد می گردد با تشکیل کارگاه های آموزشی مهارتهای اجتماعی ویژه، نسبت به ارتقای دانش و تجربه مشاوران و مربیان پرورشی اقدام نموده تا آنان بتوانند در این زمینه دانش آموزان را یاری دهند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.