پیش بینی اضطراب مرگ بر اساس خودتنظیمی هیجانی و خودکارآمدی در بیماران سرطانی

اضطراب مرگ می تواند به عنوان یکی از تشخیص های مهم روان شناختی در بیماران مبتلا به سرطان مطرح باشد.

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی اضطراب مرگ بر اساس خودتنظیمی هیجانی و خودکارآمدی در بیماران سرطانی انجام گرفت.

پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل بیماران سرطانی شهر کرمانشاه در سال 1398 بود. نمونه ای شامل 150 نفر بیمار سرطانی، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر، پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی گراس و جان، پرسشنامه خودکارآمدی شرر بود. برای بررسی و تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون هم زمان استفاده شد.

نتایج نشان داد که بین خودتنظیمی هیجانی با اضطراب مرگ رابطه معناداری وجود ندارد (0/29=P، 0/087-=R). اما یک رابطه معکوس و معنی دار بین خودکارآمدی و اضطراب مرگ وجود دارد (0/001>P). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که خودتنظیمی هیجانی و خودکارآمدی در مجموع 15 درصد از واریانس متغیر اضطراب مرگ را پیش بینی می کنند.

با توجه به یافته های پژوهش، ضروری است در برنامه های آموزشی، پیشگیری و درمانی در بیمارستان ها، بر این ویژگی های روان شناختی تاکید گردد.