پیروی شاعران روس از قالب های شعر فارسی

در پژوهش حاضر آن دسته از قالب های شعر فارسی بررسی می شود که شاعران روس بدان توجه نشان داده اند و از آن ها پیروی کرده اند. از آنجا که شاعران بزرگ ایرانی، مانند فردوسی، حافظ، سعدی، خیام، نظامی و... همواره احترام ادیبان روس را برانگیخته اند، پیروی از شیوه ها، قالب ها و بن مایه های شعری آن ها یکی از راه های نزدیک شدن روح و احساس آن ها به این بزرگان ادب ایران زمین بوده است. بنابراین، این سیره که در سده هجده و نوزده میلادی آغاز شده بود، در سده بیستم به اوج شکوفایی خود رسید. در این نوشتار سعی شده است تا قالب های شعری به ترتیب بسامد استفاده در میان شاعران روس بررسی شود که به ترتیب عبارتند از: رباعی، غزل و اشعار مردف، قصیده و ترجیع بند. هدف از این نوشتار، بازنمایی یکی از وجوه شرق گرایی (آرینتالیزم) در میان شاعران روسیه، یعنی همان علاقه به استفاده از قالب ها و سبک های شعر زبان فارسی است. این وجه از آرینتالیزم چندان توجه محققان ایرانی را جلب نکرده است و پژوهش های پیشین عمدتا بر نقش مایه های ایرانی در آثار روسی متمرکز بوده اند.