خوشه بندی امکانی پروژه های فناورانه در مخابرات ایران

ارزیابی فناوری به فرایندی اطلاق می‏ شود که در آن به شیوه‏ای نظام‏ مند تاثیرهای به ‏دست ‏آمده از معرفی، توسعه، تغییر، و اصلاح یک فناوری را در یک بنگاه اقتصادی یا یک جامعه مورد بررسی و سنجش قرار می‏ دهد. این پژوهش با هدف ارائه خوشه‏ بندی امکانی پروژه های فناورانه، با در نظرگرفتن گذر از فناوری‏ های نوین صنعتی به فناوری های اکولوژیک، به صورت مطالعه موردی در پروژه های فناورانه شرکت مخابرات انجام پذیرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل صاحب‏نظران و خبرگانی هستند که دست‏ کم دارای مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد هستند و بیش از پنج‏ سال تجربه کاری دارند، که با استفاده از روش نمونه گیری گلوله‏ برفی، 10 نفر به عنوان نمونه نهایی انتخاب شدند. برای دستیابی به چارچوب نظری، شناسایی متغیرها، تهیه پیشینه پژوهش، و ابزارهای اندازه‏ گیری مانند مصاحبه و پرسشنامه از روش کتابخانه‏ ای و برای گردآوری داده‏ ها از روش میدانی استفاده شده است. برای سنجش روایی ابزار از تکنیک دلفی فازی استفاده شد. 15 شاخص نهایی با استفاده از روش خوشه بندی فازی در پنج طبقه جداگانه دسته‏ بندی می ‏شوند. طبقه تجزیه‏ و تحلیل شامل اولویت‏ بندی نیازها، انتخاب راه‏ حل‏ های فناورانه و تحلیل چالش‎ها، نیازها و فرصت‏ ها؛ طبقه شناسایی شامل باور کردن قابلیت، تکمیل قابلیت، نوسازی قابلیت، و تعریف دقیق مشخصات؛ طبقه حاکمیت مالی پروژه شامل سطح سرمایه ‏گذاری و ارزیابی مالی؛ طبقه طراحی و مهندسی شامل همگامی با بازار و آشنایی با فناوری؛ و طبقه توانمندسازی شامل شناسایی عوامل موفقیت، اکتساب فناوری، الگوبرداری، و ایجاد مزیت رقابتی است.