بررسی تغییرات دمایی و مراحل دگرشکلی با توجه به ریزساختارها و پاراژنزکانیایی در پاراگنایس های شمال شهرکرد

تخمین مسیرهای دما - فشار دگرشکلی برای سنگ های دگرگونی که یک تاریخ دگرشکلی پیچیده را تجربه کرده اند معمولا وابسته به ارتباط بین تجمعات دگرگونی متوالی و ریزساختارهای مختلفی است که حفظ شده اند. با تغییر شرایط دما-فشار، کانی های دگرگونی با یک ریز ساختار، که خاص آن شرایط است، می توانند از لحاظ شیمیایی دوباره به تعادل برسند. پاراگنایس های میلونیتی پیرامون دریاچه سد زاینده رود که در محدوده میلونیت های درجه پایین و متوسط قرار می گیرند بر اساس مطالعات پتروگرافی و ریز ساختاری حداقل 3 مرحله دگرگونی و 3 مرحله دگرشکلی را پشت سر گذاشته اند. مرحله اول (قدیمی ترین مرحله دگرگونی قابل تشخیص) دگرگونی در حد رخساره اکلوژیت بوده است که در این مرحله کانی های فشار بالایی مثل روتیل و مسکویت فنژیتی، گارنت همراه با فلدسپات آلکالن تشکیل شده که به صورت ادخال در گارنت یا فلدسپات و یا در زمینه سنگ قرار دارند. فلدسپات های میزبان بر اساس شواهد پتروگرافی در رخساره آمفیبولیت تشکیل شده اند. در نهایت دگرگونی پسرونده در حد رخساره شیست سبز تحتانی رخ داده است که شاهد آن سریسیتی شدن برخی از فلدسپات ها، کلریتی شدن برخی از بیوتیت ها و تشکیل کلریت و کوارتز در داخل و اطراف برخی از گارنت ها می باشد. هم زمان با این مراحل دگرگونی پسرونده شواهدی از ریزساختارهای دگرشکلی دمای نسبتا بالا تا دما پایین وجود دارد. از تلفیق شواهد دگرگونی و دگرشکلی نتیجه می شود این سنگ ها که از اعماق نسبتا زیاد بالا آمده اند، در حین بالا آمدن مراحل مختلف دگرگونی پسرونده را تحمل کرده اند و دگرشکلی های متعددی نیز بر روی این مجموعه اثر کرده است.