نظام تعادل به عنوان اساس و پایه فلسفی زندگی و آثار ادبی ماکسیمیلیان والوشین

مقاله حاضر به مهم ترین ویژگی جهان بینی و آثار ادبی «م. آ. والوشین» که همان هارمونی دنیای او و حد اعتدال تضادهاست، می پردازد. این اصل، پیوسته در تمام ابعاد وجودی و حیاتی او حضور مستمر دارد و به خوبی در شخصیت وی به عنوان شاعر بروز می کند. این ویژگی از یک طرف به او شخصیتی چندوجهی و دلی بیکران می بخشد و از طرف دیگر او را در چارچوب اصول محدود می کند. ساختار نظام جهان آفرینش مملو از نیروهای متضاد و مقابل هم است: خداوند – شیطان، دو نیرویی که همدیگر را به تعادل می رسانند؛ خود جهان که مظهر «جهان تعادل های پایدار و ناپایدار» است؛ در تاریخ «دو طرف بی انتهای زمان»، دو جریان شکوفایی و برگریزان و خزان وجود دارد. از بین رفتن تعادل-که خاص انقلاب هاست- عواقب و پیامدهای فاجعه بار و اسفناکی را با خود به همراه دارد، ولی از دیدگاه والوشین نقطه مقابل از بین رفتن و فروپاشیدن مفهوم عشق است.