جایگاه اجتماعی زنان در تمدن باستانی شهر سوخته

برپایه اسناد باستان‏ شناختی و انسان‏ شناختی برخی از جوامع باستانی با ساختار مادرمحور اداره می‏شده ‏اند. در میان تمدن‏های باستانی ایران، شهر سوخته به ‏سبب انتشار مداوم نتایج کاوش‏ های درازمدت و علمی مورد مطالعاتی مناسبی برای بررسی جایگاه اجتماعی زنان به‏ شمار می‏رود. این نوشتار، پژوهشی تاریخی است که از دیدگاه ماهیت توصیفی تحلیلی و از دیدگاه هدف بنیادی نظری به‏ شمار می‏رود و داده‏ های کیفی و کمی آن به ‏شیوه اسنادی با نمونه‏ گیری هدفمند داده ‏اندوزی شده ‏اند. مهرها که نشانه جایگاه برجسته اجتماعی، منصب حکومتی یا مشارکت در تجارت هستند، در شهر سوخته تقریبا به طور کامل به زنان تعلق دارند. اجساد خفته در بسیاری از گورهای زنانه شهر سوخته را بر اساس شمار بالای گورآوندها می‏توان صاحب سرمایه دانست. فراوانی این اشیا به‏ ویژه در دوره دوم، که جمعیت و توان بازرگانی شهر سوخته به اوج می‏رسد، آشکار می‏کند که زنان شهر سوخته (دست کم در دوره ‏های دوم و چهارم) به‏ طور میانگین از مردان ثروتمندتر بوده ‏اند. در شهر سوخته، اسلحه به ‏ندرت یافت می‏شود و به‏ جای آن در کنار زنان درگذشته اغلب اشیای زینتی و لوازم گوناگون آرایش نهاده شده. با توجه به مالکیت مهرها، می‏توان پیشنهاد کرد که کالاهای تولیدشده در روستاهای اقماری را زنان در شهر به فروش می رسانده یا به مناطق دیگر صادر می‏کرده‏اند. برپایه شواهد تحلیل‏ شده در این مقاله نگارنده بر این باور است که جامعه شهرسوخته دست کم در بخش مهمی از تاریخ 1300ساله خود به شیوه مادرمحوری اداره شده است و زنان آن سهم چشمگیری در شکل‏ گیری اجتماعی و اقتصادی این تمدن داشته ‏اند.