مطالعه رابطه بین اعتماد اجتماعی و مخاطره در شهر تهران با تاکید بر مخاطرات انتظامی-امنیتی

مخاطره، احتمال وقوع یک حادثه نامطلوب را دربردارد. مخاطره به مثابه واقعیتی برساخته، هم جدید است و هم پیوندی وثیق با تحولات اجتماعی دارد. در این تحقیق به دنبال مطالعه رابطه بین اعتماد اجتماعی و مخاطرات امنیتی- انتظامی و مخاطرات اجتماعی- فرهنگی هستیم.

روش این مقاله کمی، تکنیک آن پیمایش و ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه است. جامعه آماری این تحقیق کلیه افراد بین 28 تا 42 ساله شهر تهران هستند که تعداد آن ها با استفاده از فرمول کوکران 384 نفر برآورد شد. شیوه نمونه گیری در تحقیق حاضر، نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای است.

یافته ها: 

یافته های تحقیق نشان می دهند که میانگین مخاطرات امنیتی- انتظامی و مخاطرات اجتماعی- فرهنگی بیش ازحد متوسط است. نتایج آزمون فرضیه ها نیز نشان داد که متغیر اعتماد نهادی با متغیرهای مخاطره امنیتی- انتظامی و مخاطره اجتماعی- فرهنگی، متغیر اعتماد به دیگران با مخاطرات امنیتی- انتظامی و متغیر اعتماد به آینده با مخاطره امنیتی- انتظامی، مخاطره فرهنگی- اجتماعی رابطه معنادار، منفی و غیرمستقیمی دارد. 

نتیجه گیری: 

برخلاف نظریه های جامعه مخاطره، افزایش اعتماد اجتماعی در شهر تهران می تواند کاهش مخاطرات را در پی داشته باشد.