بررسی علل روابط صوفیان با زمامداران و حکام سیاسی در دوره ایلخانی و تیموری

گرایش های صوفیانه در تاریخ عرفانی همواره وجود داشته است. اما ماهیت و نسبت این گرایش ها با ساختار سیاسی و دینی متفاوت بوده است. از زمان پیدایش آیین و مسلک تصوف، برخی از زمامداران و حکام سیاسی به خاطر مقتضیات گوناگون، نسبت به صوفیان اهتمام خاصی داشته و در جلب و رضایت خاطر آنان تلاش می کرده اند. بعضی از فرمانروایان و حکمرانان دوره ایلخانی و تیموری به دلیل داشتن مشرب عرفانی، به مشایخ توجه می کردند و به شکل های متفاوت با صوفیان در ارتباط بوده اند. این بررسی در پی آن است تا به محورهای اصلی ارتباط بین زمامداران و حکام سیاسی دوره ایلخانی و تیموری با صوفیان بپردازد و یا: 1- دلایل حمایت زمامداران و حکام سیاسی دوره ایلخانی و تیموری، از ساختن  خانقاه ها، تامین مایحتاج خانقاه ها و کمک مالی به صوفیان را مورد تحلیل قرار دهد. 2- تاثیرات دعا، کرامات و سماع صوفیان، در ایجاد ارتباط با زمامداران و حکام سیاسی دوره ایلخانی و تیموری را بررسی نماید. 3- اهمیت پند و حاذق بودن صوفیان در برابر حاکمان دوره ایلخانی و تیموری را مشخص کند. 4- عوامل جانبداری حکمرانان دوره ایلخانی و تیموری از صوفیان را  در  سختی، جنگ و جهاد در نقش مشاور، مورد بررسی قرار دهد.