بررسی ریخت شناسانه داستان شغاد از شاهنامه بر اساس نظریه پراپ

مقاله پیش رو در پی آن است که داستان شغاد شاهنامه را بر پایه نظریه ریخت شناسی ولادیمیر پراپ تحلیل و میزان تطابق آن دو با یکدیگر را بررسی کند. به همین منظور در بخش نخست، مبانی نظری مکتب ساختارگرایی و ریخت شناسی بررسی می شود. در ساختارگرایی اصالت به متن، بی توجهی به ریشه های فرهنگی، اجتماعی و تاریخی، توجه به روابط متقابل واحدهای متن مورد توجه است. در ریخت شناسی مواردی مانند :چهار قانون کلی در شخصیت ها، عناصر پایدار و متغیر داستان، کنش های هفت گانه شخصیت ها، کارکردها و انواع حرکت در داستان بررسی می شود. نگارنده در بخش دوم به بررسی داستان شغاد بر پایه یافته های پراپ پرداخته و با رسم جداول و شکل هایی  مباحث را نشان داده است داستان با کارکردها پراپ تطبیق داده شده و  موارد جابه جایی کارکردها و عدم مطابقت ها مشخص شده است. این جستاردر پایان به این نتیجه می رسد که داستان بر پایه الگو پراپ دارای دو حرکت است و مواردی هست که داستان مطابق الگو نیست و کارکرد جدیدی به نام پذیرش تقدیر در داستان های ایرانی وجود دارد که در الگوی پراپ مطرح نشده است. اندیشه ثنویت در کارکردهای داستان شغاد وجود دارد توجه به عدد سه به شکل رویدادهای سه گانه در به انجام رسیدن اهداف شخصیت ها دیده می شود.