بررسی عناصر نشانه شناختی امیدواری در غزلیات حافظ با تکیه بر روانشناسی مثبت گرا

هدف پژوهش:

 شناسایی نشانه های امیدواری روانشناسی مثبت در دیوان حافظ است.

روش پژوهش:

 روش پژوهش کیفی کتابخانه ای و تحلیل محتوا است و اطلاعات با روش تحلیل توصیفی بررسی شد در این روش برای توصیف، تفسیر و تحلیل نماد یا نشانه از نظریه نشانه شناسی چارلز سندرز پیرس استفاده شد. جامعه آماری پژوهش دیوان غزلیات حافظ نسخه غنی شامل 295 غزل می باشد.

یافته ها:

 تمام داده ها، در جدولی با سه عنصر نشانی شعر، نشانه ها (مدلول) و تفسیر معنایشان (دال) قرار گرفت. بر اساس ساحت فطری امیدواری به سه طبقه امید به خدا، امید به زندگی و امید به آینده گروه بندی شد. پس از تحلیل نماد، نتیجه نشان داد هر غزل دارای نماد بامعنا و نقش مختلف است. تحلیل نشانه شناختی نشان داد فراوانی تعداد ابیات در زمینه امیدواری وجود دارد و پیشنهاد گردید بقیه مولفه های روانشناسی مثبت گرا در آثار ادبی بررسی گردد.