درک قدرت هوشمند در روندهای سیاست خارجی روسیه (2014-2019)

بیش از یک دهه از ورود مفهوم قدرت هوشمند به ادبیات سیاسی و مطالعات بین المللی می گذرد. اگرچه این مفهوم ابتدا در محافل سیاسی و دیپلماتیک آمریکایی رایج گردید، اما در چند سال اخیر قدرت هوشمند به واسطه محتوای جامع در دستورکار سایر قدرت ها همچون روسیه نیز قرار گرفته است. اهمیت مفهوم قدرت هوشمند به نوعی بازتاب تحول در روابط قدرت در سطوح جهانی می باشد. حضور فعال روسیه در بسیاری از موضوعات بین المللی موجب شده است تا در این مقاله براساس اصول مبنایی قدرت هوشمندانه به ارزیابی راهبردهای مسکو و انطباق آنها با این اصول پرداخته شود. براین اساس، سوال اصلی مقاله آن است که آیا تلاش روسیه برای استفاده از قدرت هوشمند در راستا تامین اولویت ها و اهداف سیاست خارجی این کشور موثر واقع شده است؟ در پاسخ به این سوال، فرضیه مقاله بیانگر آن است که براساس ماهیت ترکیبی (قدرت نرم و قدرت سخت) در الگوی قدرت هوشمند، اگرچه ابعاد نرم افزارانه قدرت روسیه در حوزه پیرامونی با چالش های جدی همراه بوده است، اما نقطه تکیه قدرت هوشمند این کشور مبتنی بر قدرت سخت می باشد. براین اساس، مسکو با ایجاد فرصت از درون تهدید تلاش دارد تا به ایجاد مشروعیت برای کنش های بین المللی خود بپردازد. این رهیافت به نوعی نشان دهنده عدم توازن در مولفه های ترکیبی قدرت هوشمند روسیه است. یافته های مقاله نشان می دهد استفاده از هوشمندی محیطی، واکنش سریع، انعطاف پذیری عقلانی و همچنین بهره برداری از منابع قدرت برای استمرار فرآیند رشد مهم ترین ویژگی موجود در راهبرد قدرت هوشمند روسیه طی سال های 2014 تا 2019 بوده است.