مطالعه سمیت سلولی، خون سازگاری و خواص آنتی باکتریال داربست های کامپوزیتی بر پایه پلی کاپرولاکتون حاوی تتراسایکلین هیدروکلراید برای کاربرد در مهندسی بافت استخوان

از آنجا که یکی مشکلات مهم در ترمیم استخوان احتمال بروز عفونت های باکتریایی است، در سالهای اخیر استفاده از داربست های نانوکامپوزیتی حاوی آنتی بیوتیک در کاربردهای مهندسی بافت استخوان مورد توجه پژوهشگران زیادی واقع شده است.

در این پژوهش داربست های کامپوزیتی پلی کاپرولاکتونی حاوی 10 درصد حجمی از نانوذرات دی اکسید تیتانیم  nm) 21~) و بیوگلاس µm) 6 (~ به صورت فاقد دارو و نیز حاوی غلظتهای 57/0 و 15/1 میلی گرم بر میلی لیتر داروی تتراسایکلین هیدروکلراید به روش ریخته گری محلول جهت کاربرد در مهندسی بافت استخوان ساخته شدند. مشخصه یابی ساختاری با مشاهدات میکروسکوپ الکترونی روبشی و نیز طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز به منظور تایید اتصال ذرات و دارو بر روی داربست انجام شد. همچنین بررسی سمیت سنجی سلولی با استفاده از آزمون MTT و مطالعه خواص آنتی باکتریال با استفاده از روش نفوذ در چاهک آگار انجام شد.

در این مطالعه داربست های پلیمری و کامپوزیتی حاوی ذرات داروی توزیع شده بر سطح تولید شده اند. همچنین مشاهده شد که داربست های کامپوزیتی بایوگلاس/ پلی کاپرولاکتون حاوی57/0 میلی گرم بر میلی لیتر تتراسایکلین علاوه بر خواص آنتی باکتریال مطلوب، میزان قابل قبولی از زنده ماندن سلولها را دارند.

در نتیجه این داربست ها بالقوه می توانند به عنوان داربستهای مهندسی بافت با خاصیت آنتی باکتریال مورد توجه قرار گیرند.