نقش پلیمرهای به کاررفته در رهایش هورمون از سامانه های ضدبارداری در پیشگیری از بارداری

وسایل پیشگیری از بارداری همچون کاشتینه های زیرپوستی، وسایل درون رحمی (IUD) و واژنی و پچ های پوستی به عنوان روش های مرسوم در پیشگیری بلند مدت محسوب می شوند. تخریب ناپذیری کاشتینه حامل هورمون در سامانه های زیرپوستی و IUD و رهایش ناگهانی مس در IUDهای بر پایه مس، انحلال سریع میکروسوزن ها در پچ های پوستی و نیاز مجدد به خروج کاشتینه ها پس از ایفای نقش، از مشکلات درخور توجه در عملکرد وسایل پیش گفته، محسوب می شوند. در این مطالعه به ویژگی و نقش پلیمرها، به ویژه پلیمرهای زیست تخریب پذیر به کاررفته در وسایل پیشگیری از بارداری بلندمدت اشاره شده است. همچنین، افزون بر معرفی کاشتینه های زیرپوستی، وسایل درون رحمی و واژنی بر پایه پلیمر مانند حلقه و هیدروژل واژنی و همچنین پچ های پوستی بر پایه میکروسوزن، به نقش پلیمرها در ویژگی های ساختاری و عملکردی آن ها پرداخته شده است. سرعت زیست تخریب پذیری و رهایش هورمون به عنوان مهم ترین عوامل در ایفای نقش عملکردی این وسایل به شمار می آیند. بنابراین، استفاده از پلیمرهای زیست تخریب پذیر با منشا زیستی و سنتزی همچون پلی لاکتیک-کو-گلیکولیک اسید (PLGA) به دلیل زیست سازگاری، بی نیازی از خروج پلیمر از بدن و کنترل رهایش هورمون از آن، مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. نتایج مطالعات نشان داد، مقدار رهایش پایدار هورمون، با خواص ساختاری پلیمر ارتباط محسوسی دارد.