ارزیابی تجربی تاثیر زیپمت بر روی ترمیم زخم ناشی از سوختگی در قرنیه خرگوش

هدف از انجام این تحقیق، مطالعه تجربی اثر زیپمت بر روی ترمیم زخم سوختگی قرنیه در خرگوش است. در این مطالعه از 20 سر خرگوش نیوزلندی نر بالغ با دامنه وزنی 2.5_3 کیلوگرم سالم استفاده گردید. بعد از بیهوشی عمومی، زخم قرنیه در چشم چپ تمام حیوانات ایجاد شد.چشم چپ هر کدام از خرگوش ها با 2 قطره تتراکایین 5/0% آغشته شد و پس از 5 دقیقه کاغذ صافی مدور به قطر 6 میلی متر که آغشته به 30 میکرولیتر سود یک نرمال است، برای مدت 60 ثانیه در مرکز قرنیه قرار داده شد. بعد از برگشت از بی هوشی، خرگوش ها به 4 گروه 5 تایی تقسیم شدند. سپس در گروه اول، دوم و سوم به ترتیب  با زیپمت  50 ،100 و mg/kg 200 گاواژ انجام شد و در گروه چهارم آب مقطر تا 21 روز بعد از ایجاد زخم قرنیه روزانه گاواژ شد. بعد از 21 روز ایجاد سوختگی قرنیه، نمونه های بافتی از محل زخم اخذ و تحت بررسی آسیب شناسی بافتی قرار گرفتند.با توجه به مطالعات آسیب شناختی شاخص های عروق زایی، میزان التهاب و ادم بستره قرنیه در خرگوش های تحت درمان با زیپمت mg/kg 200 در مقایسه با گروه شاهد بطور معنی داری کاهش اما لایه های بافت پوششی قرنیه افزایش یافته بود (05/0>p). همچنین استفاده از زیپمت موجب بهبود نظم طبیعی رشته های کلاژن قرنیه شد (05/0>p). بر اساس نتایج به دست آمده به نظر می رسد که زیپمت با دوز پیشنهادی mg/kg 200 اثرات مناسب و قابل قبولی بر روند التیام بخشی و ترمیم زخم قرنیه خرگوش داشته باشد.