تاثیر منابع روی به شکل سولفات، هیدروکسی کلرید و کمپلکس آلی روی - متونین بر عملکرد و خصوصیات کیفی تخم مرغ در مرغان تخم گذار مسن

این آزمایش جهت بررسی اثرات اشکال مختلف مکمل روی شامل منابع آلی، غیر آلی و هیدروکسی، بر عملکرد تولیدی و خصوصیات کیفی تخم مرغ، به مدت 8 هفته (65 تا 73 هفتگی) انجام شد. به این منظور 288 قطعه مرغ تخم گذار های لاین (36-W) درقالب طرح کاملا تصادفی، با 6 تیمار و 4 تکرار (12 پرنده در هر تکرار) به کار گرفته شد. تیمارهای آزمایشی شامل، 1- شاهد (بدون مکمل روی)، 2- جیره شاهد + 70 میلی گرم سولفات روی، 3- جیره شاهد + 70 میلی گرم کمپلکس روی-متیونین در کیلوگرم جیره و تیمارهای 4، 5 و 6 به ترتیب شامل جیره شاهد بعلاوه سه سطح 50، 70 و 90 میلی گرم هیدروکسی کلرید روی بود. همه تیمارهای آزمایشی سبب بهبود ضریب تبدیل خوراک و افزایش مقاومت پوسته تخم مرغ (در طول آزمایش)، وزن تخم مرغ (هفته هشتم)، شاخص زرده و واحد هاو (هفته ششم و هشتم) نسبت به گروه شاهد شدند. منابع آلی روی سبب افزایش معنی دار)05/0> (P درصد پوسته تخم مرغ، میزان روی در خون و استخوان درشت نی، آلبومین خون و تیترآنتی بادی علیه بیماری نیوکاسل در مقایسه با شاهد شدند. سولفات روی تنها سبب افزایش سطح روی در خون شد. هیچیک از منابع روی تغییری در سطح مصرف خوراک، میزان تولید، وزن مخصوص، ضخامت پوسته تخم مرغ و شاخص شکل ایجاد نکردند. نتایج این آزمایش نشان داد که 50 میلی گرم هیدروکسی کلرید روی می تواند جانشین 70 میلی گرم سولفات روی یا کمپلکس روی-متیونین در جیره مرغان تخم گذار مسن شود.