اثرات سطوح مختلف اسید آمینه والین بر عملکرد، خصوصیات لاشه، کیفیت گوشت و بیان ژن های IGF-1 و انسولین در جوجه های گوشتی

این آزمایش به منظور بررسی اثرات سطوح متفاوت والین بر عملکرد، خصوصیات و کیفیت لاشه و بیان ژن های فاکتور رشد شبه انسولین (IGF-1) و انسولین در جوجه های گوشتی انجام گرفت. آزمایش با 250 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی، در 5 تیمار و 5 تکرار (در هر تکرار 10 پرنده) با 5 سطح ال-والین (100، 105، 110، 115 و 120 درصد نیازهای سویه راس) انجام شد. در 42 روزگی از هر تکرار یک قطعه جوجه جهت بررسی خصوصیات لاشه، کیفیت لاشه، IGF-1 سرم و بیان ژن های IGF-1 و انسولین انتخاب شدند. بهبود افزایش وزن بدن و کاهش ضریب تبدیل با مصرف سطح 110 درصد والین در تمام دوره های آغازین، رشد و پایانی مشاهده گردید. مصرف 110 درصد والین موجب افزایش درصد لاشه، سینه، ران و کاهش چربی محوطه بطنی در سن 42 روزگی گردید. بیان ژن های IGF-1و انسولین در عضله سینه و بافت کبدی در 42 روزگی با مصرف 115 درصد والین افزایش نشان داد. سطح 110 درصد والین موجب بهبود پروتئین، ماده خشک، چربی و خاکستر گوشت گردید. مصرف سطح 115 درصد والین در 42 روزگی موجب افزایش غلظتIGF-1 سرم شد. به طور کلی، مصرف 10 درصد ال -والین بالاتر از نیازهای سویه راس از راه فعال کردن mTOR در نتیجه فسفوریله شدن S6k1 منجر به آغاز ترجمه mRNA و سنتز پروتئین و در نتیجه موجب افزایش بیان ژن های IGF-1 و انسولین، عملکرد و کیفیت لاشه و کاهش درصد چربی محوطه بطنی در جوجه های گوشتی نر سویه راس 308 می شود.