تاثیر چهار هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن MST1 و MAFbx عضله EDL موش های پیر

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن های MST1 و MAFbx در عضله EDL موش های پیر C57bl/6 بود. بدین منظور، 28 سر موش C57bl/6 پیر (14=n) و بالغ (14=n) در دو گروه تمرین و کنترل قرار گرفتند که گروه های تمرین بعد از یک هفته آشناسازی در برنامه 4 هفته تمرین تناوبی شدید شرکت کردند و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی قربانی شدند و عضله EDL استخراج و به وسیله روش Real-time Pcr بیان ژن های MST1 و MAFbx اندازه گیری شد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که پیری به طور معنا داری بیان ژن MST1 و MAFbx را افزایش می دهد (به ترتیب 001/0=P، 028/0=P). از طرف دیگر، 4 هفته تمرین تناوبی شدید سبب کاهش معنا دار بیان ژن MST1 (05/0≥P) و کاهش غیرمعنا دار MAFbx (05/0≤P)در موش های پیر شد. علاوه بر این کاهش این دو ژن در گروه بالغ غیرمعنا دار بود. همچنین کاهش معنا داری در وزن عضله EDL در موش های پیر مشاهده شد (032/0=p) هرچند تمرین تناوبی شدید در دوران پیری توانسته بود میزان آتروفی را کند، کند. علاوه بر این نشان داده شد که پیری و تمرین بر MST1 اثر تعاملی دارند (001/0=P)، ولی اثر تعاملی این دو عامل بر MAFbx مشاهده نشد (185/0=P). بنابراین، بالا رفتن سن همراه با افزایش در بیان ژن های MST1 و MAFbx است که احتمالا می توانند در تغییرات توده عضلانی همراه با افزایش سن درگیر باشند. با توجه به اینکه تمرینات با شدت بالا بیان این ژن ها را کاهش می دهد، ممکن است بتوان از این تمرینات در دوران سالمندی به منظور حفظ توده عضلانی استفاده کرد.