آثار تمرین مقاومتی با شدت های بالا و متوسط بر پروفایل لیپیدی، شاخص گلایسمیک و FGF21 در بیماران دیابتی نوع دو

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر 12 هفته تمرین مقاومتی با شدت های بالا و متوسط بر کنترل متابولیک مردان دیابتی نوع دو انجام گرفت. 32 مرد دیابتی نوع دو با میانگین سنی 94/1 ±98/47 سال به صورت تصادفی به سه گروه، شدت متوسط (12 هفته تمرین مقاومتی با شدت 60 تا 65 درصد یک تکرار بیشینه در 3 ست با 12 تکرار)، شدت بالا (12 هفته تمرین مقاومتی با شدت80 تا 85 درصد یک تکرار بیشینه در 4 ست با 7 تکرار) و کنترل (بدون هیچ برنامه تمرینی) تقسیم شدند. نمونه خونی پس از 10 ساعت ناشتایی شبانه، قبل و پس از اتمام برنامه تمرینی اخذ شد. آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر (با تعامل درون گروهی - بین گروهی) به منظور تحلیل داده ها استفاده شد. مقاومت به انسولین، تری گلیسرید و شاخص توده بدنی تغییر معناداری نداشتند. هموگلوبین گلیکوزیله،HDL ،LDL ، درصد چربی و قدرت عضلانی در گروه های تجربی، نسبت به گروه کنترل بهبود معناداری یافتند. فاکتور رشد فیبروبلاستی 21 در هر دو گروه تجربی در پس آزمون افزایشی معنادار داشت که این افزایش نسبت به گروه کنترل نیز معنادار بود. در مجموع می توان گفت تمرینات مقاومتی و به ویژه تمرینات با شدت بالاتر، در بهبود پروفایل گلایسمیک و لیپیدی در افراد مبتلا به دیابت نوع دو نقش موثری دارد.