شناخت و تحلیل تفاوت زیست پذیری روستاهای پیرامون شهری ایذه

روستاهای پیرامون شهری در زمره سکونتگاه هایی قرار دارند که صحنه شکل گیری، رشد و تدام فرصت ها و تهدیدهایی هستند که کیفیت زیست و نحوه تامین نیازهای ساکنان را تحت تاثیر قرار می دهد. از یک سو دسترسی به خدمات موجود در شهرها و از سوی دیگر تهدیدهای بوم شناختی شهری و جذب جمعیت مهاجر و عوارض ناشی از آن، شرایط پیچیده ای را در این روستاها به وجود آورده که باعث  اهمیت بالای بررسی زیست پذیری این روستاها می باشد. هدف این پژوهش شناخت تفاوت زیست پذیری در روستاهای پیرامونی شهر ایذه می باشد.

نوع پژوهش کاربردی و روش آن، توصیفی-  تحلیلی است. روش گردآوری اطلاعات علاوه بر مطالعات انجام کتابخانه ای شامل روش پیمایشی می باشد.  الگوی انتخابی در این پژوهش روستاهایی بوده اند که در فاصله 3 تا 12 کیلومتری شهر ایذه قرار دارند. برای ارزیابی وضعیت زیست پذیری این روستاها از سه شاخص کلی و 64 زیرشاخص استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های t  تست و همبستگی پیرسون در نرم افزارSPSS و تکنیک تاپسیس فازی بهره گرفته شده است.

طبق نتایج بدست آمده از مدل تصمیم گیری تاپسیس فازی، روستاهای پیرامون شهر ایذه از لحاظ زیست پذیری به سه طیف متوسط، نامطلوب و غیرقابل قبول تقسیم بندی شده اند. همچنین نتایج بدست آمده از آزمون T تست حکایت از آن دارد که دهستان حومه غربی نسبت به دو دهستان حومه شرقی و هلایجان از وضعیت زیست پذیری بهتری برخوردار است. در نهایت نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان می دهد که بین وضعیت مولفه های زیست پذیری و جمعیت روستاها ارتباط مستقیم و معناداری وجود دارد.  به طوری که در میان مولفه های دوازده گانه، مولفه ی آلودگی، مسکن، امکانات و خدمات زیرساختی، چشم انداز و مشارکت به ترتیب قوی ترین ارتباط را با نحوی پراکنش جمعیت در روستاهای پیرامون شهر ایذه داشته اند.

با توجه به یافته ها آنچه مشهود است عدم نوسان نمره زیست پذیری در بین روستاها است. چرا که هیچ کدام از روستاها در سطح زیست پذیری قابل قبول و قابل تحمل قرار ندارند و همه آنها با فاصله اندک در وضعیت متوسط تا غیرقابل قبول قرار گرفته اند.