ارتباط بین رفاه اجتماعی، امنیت و تنوع غذایی خانوارهای مهاجر افغان در مناطق جنوب استان تهران

با توجه به اهمیت بهبود سطح امنیت غذایی مهاجران، به عنوان یکی از مهم ترین گروه های آسیب پذیر در سطح بین الملل، این مطالعه با هدف ارزیابی سطح امنیت غذایی و تنوع غذایی خانوارهای مهاجر افغان در مناطق جنوب استان تهران، ارتباط آن با متغیرهای اقتصادی اجتماعی و همچنین رفاه اجتماعی انجام شد.

مواد و روش ها:

 داده های مورد نیاز از طریق تکمیل 317 پرسشنامه از مسئول تهیه و آماده سازی خوراک خانوار (در بیشتر مواقع زنان) در سال 1398 جمع آوری شد. نمونه مورد نیاز از طریق نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و امنیت غذایی با استفاده از شاخص مقیاس ناامنی غذایی خانوار محاسبه شد. در مرحله بعد و پس از ارائه آماره های توصیفی متغیرهای اقتصادی-اجتماعی، ارتباط بین متغیرهای مورد مطالعه با استفاده از مدل لجستیک ارزیابی شد.

یافته ها : 

نتایج مطالعه نشان داد که 3/11 درصد خانوارهای مهاجر افغان دارای امنیت غذایی بوده و 7/11، 7/40 و 3/36 درصد از کل خانوارهای نمونه به ترتیب با ناامنی غذایی خفیف، متوسط و شدید مواجه هستند. بررسی وضعیت گروه های غذایی مصرفی توسط خانوارهای مهاجر نشان داد که حدود 88 درصد آنان دارای تنوع غذایی بالایی هستند و تنها 4/3 درصد با تنوع غذایی پایین مواجه می باشند. بین شاخص ناامنی غذایی خانوارهای پناهنده افغان و تنوع غذایی ارتباط معنی داری برقرار نیست. اما ارتباط معنی داری بین شاخص رفاه اجتماعی با امنیت غذایی و تنوع غذایی برقرار است. متغیرهای اشتغال سرپرست خانوار، درآمد خانوار و تعداد فرزندان پسر از مهم ترین عوامل موثر بر سطح امنیت غذایی و تنوع غذایی خانوارهای پناهنده افغان محسوب می شود.

با توجه به ارتباط معکوس بین رفاه اجتماعی و ناامنی غذایی خانوار، اعمال سیاست های مرتبط با بهبود دسترسی خانوارهای پناهنده افغان به امکانات رفاهی و همچنین ارتقاء سطح زیرشاخص های عامل رفاه اجتماعی برای بهبود سطح امنیت غذایی در این گروه توصیه می شود.