تعامل استاد - دانشجو و رابطه آن با رشد مهارت های شناختی دانشجویان

هدف پژوهش حاضر، بررسی روابط ساختاری میان تعاملات استاد - دانشجو و رشد مهارت های شناختی دانشجویان با میانجی درگیری کلاسی، احساس تعلق و خودچالشی علمی آنان بود. نوع پژوهش توصیفی با طرح همبستگی است. شرکت کنندگان پژوهش 415 دانشجوی کارشناسی دانشگاه شهید باهنر کرمان در سال تحصیلی 96-95 بودند که با روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی انتخاب شدند. ابزار پژوهش برگرفته از پرسش نامه تجارب دوره کارشناسی دانشگاه کالیفرنیا بود. پایایی ابزار با استفاده از روش همسانی درونی و ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد. همچنین، از طریق روش تحلیل عاملی تاییدی، روایی ابزار تایید گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از روش مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار AMOS  نسخه 23 استفاده شد. نتایج نشان داد که تعاملات استاد - دانشجو با رشد مهارت های شناختی، درگیری کلاسی، خودچالشی علمی و احساس تعلق دانشجویان رابطه مثبت و معنی داری دارد. همچنین، نتایج نشان داد که رابطه تعاملات استاد - دانشجو با رشد مهارت های شناختی دانشجویان، با میانجی درگیری کلاسی، مثبت و معنی دار است. با این حال، رابطه تعاملات استاد- دانشجو و درگیری کلاسی دانشجویان، با میانجی خودچالشی علمی و احساس تعلق آنان، معنی دار نبود. این یافته ها دلالت های مهمی برای نقش تعامل استاد - دانشجو در افزایش و رشد برون دادهای تحصیلی دانشجویان دارد.