مسئولیت مدنی ناشی از حمل خودرو با جرثقیل به وسیله پلیس راهور

در سال های اخیر، اقدامی که به وفور در سطح خیابان های شهر دیده می شود، این است که جرثقیل هایی اقدام به حمل خودروهای پارک شده در محل ممنوع به سمت پارکینگ های پلیس راهور می نمایند. درنتیجه این اقدام ممکن است برای وسیله نقلیه یا اشیای داخل آن اتفاقی رخ دهد که نیازمند حل وفصل حقوقی باشد. ازجمله موارد چالشی موضوع می توان به خساراتی اشاره کرد که ممکن است به خودرویی که حمل می گردد و یا محموله آن وارد آید. هدف پژوهش حاضر، ابهام زدایی از قانون جدید رسیدگی به تخلفات رانندگی در خصوص انتساب مسئولیت و جبران خسارت احتمالی توسط مسببین موضوع می باشد.

در این پژوهش تلاش می شود تا به مدد روش تحلیل انتقادی متون قانونی و همین طور روش تحلیلی - توصیفی، جوانب موضوع موردمداقه جدی حقوقی قرار گرفته و در پایان، راه حل مناسبی ارائه گردد.

 ابهام موجود در ماده 13 قانون جدید رسیدگی به تخلفات رانندگی و تبصره آن در انتساب مسئولیت جبران خسارت به خودرو و یا محموله آن، سوال هایی را در ذهن متبادر می سازد. پرسش نخست آن است که آیا می توان صاحب وسیله نقلیه را که مرتکب تخلف ترافیکی شده است، مسئول تمام عواقب ناشی از فعل او دانست؟ و درنتیجه او مستحق دریافت هیچ گونه جبران خسارتی نخواهد بود؟ دیگر آنکه آیا می توان گفت با حصول شرایطی ممکن است مامور پلیس راهور که دستور حمل خودرو را صادر کرده است، مسئول جبران خسارات احتمالی حین حمل باشد؟ و سوم آنکه در چه شرایطی می توان برای راننده جرثقیل حمل کننده وسیله نقلیه و یا نگهدارنده خودرو مسئولیت متصور بود؟ نتایج به دست آمده بیانگر آن است که نمی توان قائل به برائت مطلق مسئولیت پلیس راهور در خصوص موضوع بود؛ اما بااین حال در انتساب مسئولیت جبران خسارت احتمالی به پلیس نیز باید جانب احتیاط اختیار نموده و تحت شرایطی باشد که پلیس را در انجام ماموریت خود با چالش مواجه نسازد. پاسخ به سوال های فوق و بررسی کم و کیف این مسئله حقوقی، موضوع مقاله حاضر است که با مراجعه به قوانین مختلف، منابع و پایگاه های علمی و به مدد روش تحلیل انتقادی و تفسیری در پی یافتن پاسخ به آن هستیم.