پیش بینی ادراک از پیری بر اساس خوش بینی در بین سالمندان شهرستان قم

اهداف :

تغییرات دوران سالمندی می تواند تاثیرات عمیقی بر زندگی و بهداشت روانی سالمندان داشته باشد؛ به عنوان مثال از جمله عوامل موثر مرتبط با سلامت روان شناختی سالمندان می توان به خوش بینی و ادراک از پیری اشاره کرد که می تواند اثرات قابل توجهی بر روی سالمندان داشته باشد؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی ادراک از پیری بر اساس خوش بینی در بین سالمندان انجام شد.

مواد و روش ها :

این مطالعه از نوع همبستگی و جامعه آماری آن، شامل سالمندان ساکن شهرستان قم در سال 1396-1397 بود. آزمودنی ها شامل 270 سالمند از شهرستان قم بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه خوش بینی شی یر و کارور (LOT-R) و پرسش نامه ادراک از پیری (APQ) استفاده شد. برای تحلیل یافته ها از نسخه 21 نرم افزار SPSS استفاده شد.

یافته ها :

در این مطالعه میانگین سنی مشارکت کنندگان 74 سال و انحراف معیار سن آن ها 6/05 بود. از نظر جنسیت 65 درصد (177 نفر) آزمودنی ها مرد و 34 درصد (93 نفر) آزمودنی ها زن بودند. همچنین نتایج نشان داد که بین خوش بینی و ادراک از پیری در سالمندان رابطه مثبت معنادار وجود دارد (P<0/01). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که خوش بینی به طور معنادار قادر به پیش بینی ادراک از پیری سالمندان است  (P<0/01). همچنین، با توجه به 2R تعدیل یافته، مدل پژوهش حاضر قادر به تبیین 0/56 از ادراک پیری است.

نتیجه گیری:

 نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن است که خوش بینی توانایی پیش بینی ادراک از پیری در بین سالمندان را دارد، بنابراین توصیه می شود متخصصان سلامت روان و افرادی که در حوزه سالمندی فعالیت می کنند، یافته های این مطالعه را در طراحی مداخلات روان شناختی، بسته های آموزشی و همچنین برگزاری کارگاه مهارت های خوش بینی در جهت افزایش خوش بینی مورد توجه قرار دهند.