طراحی الگوی راهبردی بین المللی سازی شرکت های دانش بنیان ایرانی

برونگرایی، تاکید بر اقتصاد دانش بنیان و حضور در بازارهای بین المللی جزء راهبردهای کلان اقتصادی مقاوتی برای برون رفت از معضلاتی همچون اشتغال، تورم و نرخ پایین رشد اقتصادی تعیین گردیده است. از سوی دیگر بررسی وضعیت صادرات شرکت های دانش بنیان نشانگر نامطلوب بودن وضعیت آن ها در عرصه کسب وکار بین المللی است؛ در این پژوهش با مطالعه تجربه شرکت های دانش بنیان موفق در این حوزه الگوی راهبردی برای کمک به بین المللی شدن این شرکت ها ارایه شده است. پژوهش حاضر کاربردی، کیفی و با استفاده از استراتژی داده بنیاد نظام مند انجام پذیرفته است. بدین منظور 17 مصاحبه عمیق با مدیران و نخبگان شرکت های دانش بنیان دارای تجربه کسب وکار بین المللی موفق انجام و با تحلیل داده ها بر اساس روش کدگذاری باز، محوری و انتخابی 96 مولفه احصاء گردیده است.تحلیل داده های پژوهش نشان می دهد که ترکیب سه دسته مولفه های علی منبع محور، شبکه محور و کارآفرین محور می تواند به پدیده محوری حضور بین المللی پایدار شرکت های دانش بنیان منجر شود. همچنین مولفه های بافت سازمانی، محیط ملی و فراملی بسترساز این حضورند و مولفه های انسانی و نهادی جزء عوامل مداخله گر محسوب می شوند. در این میان شرکت ها با اتخاذ راهبردهای رشد مشتری مدارو رقابت فناورانه می توانند به پیامدهایی همچون شهرت، بقاء و رشد و ارتقاء تکنولوژیکی دست یابند. از این رو می توان نتیجه گرفت که کاربست یک رویکرد خاص موجود در ادبیات بین المللی سازی شرکت ها برای بین المللی سازی شرکت های دانش بنیان ایرانی کارساز نبوده و یک رویکرد تلفیقی از تیوری های منبع محور، کارآفرینانه و شبکه محور منطبق با شرایط کسب وکار ایرانی لازم است. همچنین شرکت ها به منظور دستیابی به حضور موفق و پایدار بین المللی باید رویکردی کنش گرانه و رقابتی پذیر اتخاذ نمایند.