ارزیابی سرمایه اجتماعی درون گروهی در راستای استقرار حکمرانی مشارکتی منابع طبیعی (منطقه مورد مطالعه: شهرستان ابرکوه، استان یزد)

حکمرانی مشارکتی سبب ایجاد و تقویت روابط بین ذینفعان مختلف در راستای اصلاح دیدگاه از بالا به پایین در مدیریت عرصه های منابع طبیعی می گردد. از جمله مولفه های مهم اجتماعی تاثیرگذار بر حکمرانی مشارکتی منابع طبیعی، سرمایه اجتماعی است. در این پژوهش میزان سرمایه اجتماعی درون گروهی در دو بازه زمانی قبل و بعد از اجرای یک پروژه اجتماع محور در شبکه ذی نفعان محلی در راستای اجرای حکمرانی مشارکتی منابع طبیعی با استفاده از پیوند های اعتماد و مشارکت و سنجش شاخص های کمی و ریاضی سطح کلان شبکه (تراکم، دوسویگی، انتقال یافتگی و میانگین فاصله ژیودزیک) مورد بررسی قرار گرفته است. این تحقیق در روستای اسدآباد سفلی از توابع شهرستان ابرکوه استان یزد که تحت پوشش پروژه تعمیم ترسیب کربن قرار دارد، انجام شده است. نتایج بیانگر افزایش تمام شاخص های نام برده شده در مرحله بعد از اجرای پروژه در بازه زمانی دو ساله (از سال 1393 تا 1395) است. تراکم در پیوند اعتماد و مشارکت به میزان بالایی افزایش یافته، این بدان معناست که سرمایه اجتماعی درون گروهی شبکه افزایش یافته است. پایداری، توازن و تعادل شبکه در قبل از اجرای پروژه در حد متوسط بوده و در بعد از اجرا این شاخص ها تا حد متوسط تا زیاد افزایش یافته اند. میزان اتحاد و یگانگی افراد نیز تا حد زیادی ارتقاء یافته که این میزان در پیوند اعتماد افزایش چشمگیری داشته است. بنابراین به دنبال اجرای پروژه تعمیم ترسیب کربن اعتمادسازی و تقویت روحیه مشارکت در بین افراد و سرمایه اجتماعی درون گروهی تقویت شده که این امر در استقرار حکمرانی مشارکتی منابع طبیعی اثربخشی مطلوبی را به دنبال داشته است.