تاثیر آموزه های ماکیاولی بر شکسپیر در ترسیم شخصیت شاه تباران نمایشنامه هملت

نیکولو ماکیاولی سیاست مدار و ادیب قرن شانزدهم میلادی در رساله اش شهریار به تشریح انواع پادشاهی و چگونگی حفظ آن پرداخته و حاکم وقت، لورنزو د مدیچی، را به پیروی از آموزه هایی دعوت کرده که ضامن بقای حکومت او بر می شمرده است. در مقدمه این پژوهش به نقش ماکیاولی در گستره ادبیات نمایشی و تیاتر دوران الیزابتی اشاره شده است. در فصل مطالعات نظری به اهمیت آراء ماکیاولی در پهنه ادبیات دوران الیزابتی، مبانی نظری و تشریح اصطلاح های مهم در اندیشه سیاسی وی همچون virtu، fortuna، armi، militia پرداخته شده و سپس گفت وگوها، روابط، انگیزه ها و عملکردهای متقابل سه شخصیت شاه تبار این نمایشنامه (هملت، کلادیوس و فرتینبراس که تبار شاهی دارند، یعنی شاه یا شاهزاده اند) استخراج و با آموزه های ماکیاولی در رساله شهریار مقابله شده است. این پژوهش می کوشد پاسخی ارایه دهد برای تاثیرپذیری ویلیام شکسپیر در ترسیم این سه شخصیت نمایشی اش از آموزه های ماکیاولی در رساله شهریار، با تکیه بر اصطلاح های برشمرده در رساله شهریار و ارایه مصادیق و مشابهت های آن در گفتار و کردار سه شخصیت با تبار شاهی در نمایشنامه هملت.