تحلیل و بررسی فضاهای مورد استفاده در سینمای کیارستمی ازمنظر روح مکان بر اساس رویکرد پدیدارشناسی کریستین نوربرگ شولتز (نمونه موردی: سه گانه کوکر)

نامکان مدرنیسم و گمگشتگی انسان در آن، عمده مطالعات دوره پست مدرن را به خود اختصاص داده است؛ در این راستا کریستین نوربرگ شولتز معتقد به ازدست رفتن قدرت ارتباطی معماری و بحران معنا در دوران معاصر است و به عقیده وی پدیدارشناسی توان ایجاد محیط های واجد معنا و فراخوانی حس مکان را دارد. هدف ما در این پژوهش بررسی فضاهای منتخب و به کار رفته در سینمای کیارستمی از منظر پدیدارشناسی شولتز برای یافتن شاخص های حس مکان و به کارگیری آن در معماری است. این تحقیق با راهبرد تحقیق کیفی می باشد و با رویکرد تفسیرگرایی و چارچوب فلسفی پدیدارشناسی و با بهره گیری از مدل تحقیق تلخیص شده از مبانی نظری و همچنین با کمک تحلیل نمونه های موردی، سعی در شناخت مولفه های رسیدن به این همانی در فضای ناتورالیستی سینمای کیارستمی دارد. شاخص های رسیدن به حس مکان و این همانی در سه گانه کوکر کیارستمی: دوری از آشنایی زدایی، برانگیزی ارتباط تنانه، کلیت منسجم، انسجام متمایز، انتخاب فضاهای ناتورالیستی روستایی، استفاده از نمادهای متمایز فرهنگ و معماری ایرانی (نمادینه سازی)، لانگ شات ها، آرایش و انسجام منظم معماری و طبیعت و در نهایت گردهم آوری معانی طبیعی.