بررسی کارکرد وقف علمی و رفاه اجتماعی در دارالایتام شادمهر

وقف به عنوان یکی از راه های حفظ اصل املاک شخصی و تخصیص عواید آن به مصارف مورد علاقه واقف در تاریخ ایران اهمیت زیادی داشته و در دوره های مختلف مورد توجه بوده است. وقف دارالایتام و تعیین شرایطی برای تحصیل در علوم جدید برای افراد تحت سرپرستی آن، پدیده ای مدرن به شمار می آید. دارالایتام قهرمان شادمهر به عنوان تنها نمونه از نوع خود در خراسان آن روزگار و تاکید واقف آن بر کسب مهارت های تحصیلی و شغلی توسط کودکان تحت پوشش، موردی خاص جهت مطالعه است و واقف با رویکردی علمی، شرایط استفاده از وقف را مشخص کرده است. این پژوهش بر آن است تا به این سوال پاسخ دهد که چگونه دارالایتام شادمهر شکل گرفت و چه اقداماتی برای تعالی و کسب رفاه اجتماعی ایتام انجام داد؟ و قصد دارد با تکیه بر اسناد خانوادگی و آرشیو شخصی رضاقلی میرزا قهرمان و مصاحبه با افرادی که به نوعی با موسسه ذی ربط ارتباط داشته اند به شیوه توصیفی-تحلیلی به این پرسش پاسخ گوید و برای این مقصود از مقایسه دارالایتام با برخی موارد مشابه بهره جسته است و به این نتیجه رسیده است که اغلب افرادی که دوره کامل اقامت در موسسه مزبور را طی کرده اند و عملا حدود هفت سال را در آنجا آموزش های علمی، عملی و تربیتی دیده اند، هر کدام در جامعه کنونی در حرفه انتخابی خودشان به عنوان افراد مورد وثوق و موفق مطرح هستند.