ارزیابی توان بیوکنترل و کلنیزاسیون جدایه های تریکودرما بهینه سازی مولکولی شده در برابر بیماری رایزوکتونیایی لوبیا

کنترل بیولوژیک یکی از راهکارهای موثر کنترل بیماری های گیاهی و عاملی برای کاهش مصرف سموم شیمیایی است. قارچ تریکودرما با داشتن خاصیت ضدیتی علیه بسیاری از قارچ های بیماری زای گیاهی از موفق ترین عوامل کنترل بیولوژیکی محسوب می شود. توان بیوکنترلی این قارچ، با میزان تجزیه آنزیمی دیواره سلولی پاتوژن، ارتباط مستقیم دارد. در پروژه قبلی نویسندگان به کمک مهندسی پروتئین، کیتیناز کایمر 42 ساخته شد و پروتئین نوترکیب حاصل به قارچ T. harzianumانتقال یافت. در تحقیق حاضر توان بیوکنترلی و کلنیزاسیون جدایه های مهندسی شده در برابر پاتوژن R. solaniدر شرایط آزمایشگاه و گلخانه بر روی گیاه لوبیا ارزیابی شدند. پس از تایید مولکولی، حضور و ثبات قطعات مهندسی شده در ریسه قارچ های مهندسی شده بعد از گذشت دو سال، بررسی توان بیوکنترلی در کشت متقابل تریکودرما و پاتوژن انجام شد. یافته ها نشان داد که جدایه Chit42- ChBD3 با 82/53 درصد بازدارندگی بیش تر نسبت به کنترل، بهترین بیوکنترل در شرایط In vitro بوده است. طبق نتایج به دست آمده از آزمایش گلخانه ای گیاهان تیمار شده با پاتوژن، جدایه های مهندسی شده Chit42- ChBD3، Chit42- ChBD7 و Chit42- ChBD15 در تمامی مراحل مختلف اندازه گیری (دو برگی، اواسط دوره رویشی، اوایل مرحله زایشی و در مرحله برداشت) علایم بیماری کم تراز 40 درصد را نشان دادند. کلنیزاسیون سطحی ریشه و هم چنین نفوذ ریسه قارچ به فضای بین سلولی اپیدرم ریشه لوبیا به وسیله مطالعات مولکولی با استفاده از آغازگرهای PF1/R3xba1 مورد تایید قرار گرفت.