وضعیت همکاری حرفه ای پرستار- پرستار از دیدگاه پرستاران بخش های مراقبت ویژه بیمارستان‫های آموزشی اردبیل، سال 1396

همکاری و کار تیمی از عناصر ضروری پرستاری هستند. افزایش همکاری میان پرستاران برای حفظ یک محیط درمانی موثر و امن، حیاتی است. بر این اساس بررسی وضعیت همکاری پرستار- پرستار بسیار مهم می باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت همکاری حرفه ای پرستار- پرستار از دیدگاه پرستاران بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های آموزشی اردبیل در سال 1396 انجام گرفت.

این پژوهش از نوع توصیفی مقطعی بود. جامعه آماری شامل کلیه پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه مراکز آموزشی درمانی اردبیل (216 نفر) بودند که از بین آنها با روش نمونه گیری کل شماری، بعد از لحاظ نمودن معیارهای ورود و خروج، تعداد 171 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل فرم مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه 35 سوالی مقیاس همکاری پرستار- پرستار بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و پیرسون) و با استفاده از نرم‫افزار آماری SPSS-20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

میانگین نمرات همکاری پرستاران شرکت کننده در مطالعه 6/93±36 /95 بود. در بین زیرمقیاس های همکاری، بالاترین سطوح همکاری مربوط به سه بعد حرفه ای گری (3/12)، هماهنگی (2/89) و فرآیندهای مشترک (2/69) و کمترین مربوط به ابعاد مدیریت تعارض (2/51) و تعامل (2/50) بود. بین سابقه کار پرستاری (0/194r=، 0/011=p)، سابقه کار در بخش های مراقبت ویژه (0/165r=، 0/031=p)، سن (0/284r=، 0/001<p)، بیمارستان محل خدمت (2/83F=، 0/026=p)، بخش محل خدمت (5/044F=، 0/001<p) و نوبت کاری (2/25 t=، 0/024=p) با همکاری حرفه ای پرستار- پرستار، رابطه مثبت و معناداری وجود داشت.

با توجه به سطوح پایین نمرات ابعاد مدیریت تعارض و تعامل بین پرستاران، برگزاری کارگاه های آموزشی روش های بهبود ارتباط، آموزش مهارت های حل تعارض، تمرین کار تیمی از زمان دانشجویی، حمایت سازمانی و بهبود کیفیت محیط های کاری پرستاری می تواند گامی موثر در افزایش هرچه بیشتر همکاری پرستار- پرستار باشد.