توده شناسی بازی های آذربایجانی در شعر شهریار

ادبیات غنی ایران زمین و به تبع آن، سرزمین آذربایجان با تاریخ  و فرهنگ گره خورده است و بازی های بومی و محلی نیز به عنوان بخشی از فرهنگ جامعه، جزیی از همین ادبیات گران سنگی شده است که به قلم ادبایی که دغدغه فرهنگی سرزمین شان آن ها را میراث دار این گنجینه گرانبها کرده، ضبط گردیده است. از طرف دیگر، فرهنگ عامه می تواند خاستگاه آثار فاخر هنری و ادبی باشد، همان طور که آبشخور بزرگ ترین و ماندگار ترین اثر هنری محمد حسین شهریار شد. شهریار به دلیل گذراندن دوران کودکی خود در طبیعت بکر روستای خشکناب، بازی های محلی آذربایجان را که در دوران کودکی با آن ها مانوس بود، در دل اشعار ترکی خود جای داده است. مقاله حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و پژوهش های شفاهی در بین مردم، تعداد 9 بازی از انواع بازی های آذربایجان را با استناد به اشعار این شاعر،  تحلیل و بررسی می نماید. دقت در این بازی های مهیج که به اقتضای زندگی در طبیعت و فرهنگ عشیره ای ایجاد شده اند نشان می دهد که همه این بازی ها، متناسب با فرهنگ ساده روستایی، گروهی و ساده بوده اند و به تبعیت از زندگی ساده مردم و متاثر شدن از طبیعت، اغلب به ابزار خاصی نیاز نداشته اند و یا ابزار استفاده شده برای آن ها، جزیی از طبیعت بوده است.