شدت بیابان زایی در دشت کاشان؛ ارزیابی با یدل پتانسیه بیابان زایی ایرانی

اهداف و زمینه ها:

 بیابان زایی یکی از چالش های مهم دنیای امروز، به خصوص کشورهایی مثل ایران است که تحت تاثیر آب و هوای خشک و نیمه خشک قرار دارند. نخستین گام موثر و ضروری به منظور پیشگیری و کاهش سرعت بیابان زایی، شناسایی مناطق مستعد و عوامل موثر در ایجاد این پدیده است. این پژوهش با هدف ارزیابی شدت بیابان زایی در دشت کاشان با استفاده از مدل ایرانی انجام شد.  

روش شناسی:

 در این پژوهش مقایسه ای، پتانسیل بیابان زایی در دشت کاشان در سال های 1380 و 1394 با مدل ایرانی ارزیابی بیابان زایی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. معیار های مورد استفاده در این مدل پوشش گیاهی و آب و هوا بودند. بر این اساس از داده های NDVI ماهواره لندست 7، پایگاه داده بارش CHIRPS و داده های تبخیر و تعرق پتانسیل ماهواره MODIS استفاده شد.

یافته ها: 

در سال 1380، 1/3853کیلومترمربع از دشت کاشان دارای بیابان زایی متوسط و 8/3294کیلومترمربع دارای بیابان زایی شدید بود. در سال 1394، 2/1035کیلومترمربع از این دشت دارای بیابان زایی متوسط، 3/6019کیلومترمربع بیابان زایی شدید و 2/124کیلومترمربع بیابان زایی بسیار شدید داشت.

نتیجه گیری: 

علاوه بر اینکه در سال 1394 کلاس بیابان زایی بسیار شدید در منطقه ایجاد شده است، وسعت مناطق دارای بیابان زایی شدید نیز گسترش قابل توجهی داشته است.