اثرات مسمومیت تجربی با کلرپیریفوس بر ایمنی غیراختصاصی و مصونیت در برابر عفونت آئرومونازیس (Aeromonasis) در قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)

آفت کش های ارگانوفسفره یکی از آلاینده های شیمیایی آب های سطحی هستند که ممکن است موجب افزایش استعداد ابتلا به بیماری در ماهیان شوند. از این رو در آزمایش حاضر اثرات مسمومیت تحت حاد کلرپیریفوس بر عملکرد سیستم ایمنی و مقاومت قزل آلای رنگین کمان در مواجه با عفونت آیرومونازیس مورد ارزیابی قرار گرفت. تعداد 180 ماهی با میانگین وزن 42 گرم بین 4 گروه آزمایشی (3 تکرار) شاهد، دوز پایین (2/5 میکروگرم بر لیتر)، دوز متوسط (5 میکروگرم بر لیتر) و دوز بالای کلرپیریفوس (10 میکروگرم بر لیتر) تقسیم شدند و به مدت 10 روز تحت تاثیر تیمار های فوق قرار گرفتند. در پایان، خونگیری جهت سنجش شاخص های خون شناسی و ایمنی انجام شد و ماهیان به وسیله تزریق درون صفاقی دوز کشنده Aeromonas hydrophila به مدت 14 روز تحت چالش باکتریایی قرار گرفتند. بررسی شاخص های خون شناسی، نشان دهنده کاهش معنی دار تعداد گلبول های سفید، گلبول های قرمز، هماتوکریت، هموگلوبین و درصد لنفوسیت های خون در ماهیان تحت تیمار با بالاترین دوز کلرپیریفوس بود (0/05>P). ارزیابی شاخص های ایمنی خون گواه از کاهش معنی دار ایمونوگلوبیولین تام، لیزوزیم، کمپلمان، پروتئین کل، آلبومین و گلوبولین در بالاترین دوز کلرپیریفوس بود (0/05>P). میزان مرگ و میر تجمعی ماهیان در چالش با Aeromonas hydrophila رابطه مستقیمی با افزایش دوز کلرپیریفوس نشان داد اما فقط گروه آزمایشی بالاترین دوز با گروه شاهد اختلاف معنی دار نشان داد (0/05>P). با توجه به نتایج حاصل از این آزمایش، این چنین استنباط می شود که افزایش غلظت محیطی کلرپیریفوس موجب اثرات زیان آور بر سیستم دفاعی قزل آلای رنگین کمان می شود و مقاومت آن را در مواجه با باکتری های بیماریزا کاهش می دهد.