ارزیابی زیست محیطی استخراج منابع آب های زیرزمینی با رویکرد رابطه آب و انرژی

یکی از منابع اصلی انتشار گازهای گلخانه ای، مصرف انرژی برای پمپاژ آب های زیرزمینی است. برای رسیدن به پایداری زیست محیطی و کاهش اثرات تغییر اقلیم، کاهش مصرف انرژی از اهمیت زیادی برخوردار است. در این مطالعه، میزان انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از استخراج آب های زیرزمینی در آبخوان های استان گیلان بررسی شد. بعد از بررسی وضعیت استخراج آب های زیرزمینی و انواع پمپ های استخراج آب در هر یک از آبخوان ها، مقادیر انرژی مصرفی، میزان انتشار گازهای گلخانه ای و شاخص پدیده تغییر اقلیم مربوط به آن محاسبه شد. بررسی های اولیه نشان داد که 55 درصد از چاه های واقع در منطقه دیزلی هستند، در حالی که، 3/51 درصد انرژی مورد نیاز برای استخراج آب های زیرزمینی از طریق پمپ های الکتریکی تامین می شود. همچنین مجموع انتشار گازهای گلخانه ای و مقدار شاخص تغییر اقلیم در وضعیت موجود 98/8 و 59/7 میلیون کیلوگرم دی اکسیدکربن معادل براورد شد. در راستای رسیدن به پایداری زیست محیطی و امنیت انرژی، سناریوهای برقی کردن چاه های دیزلی و استفاده از انرژی خورشیدی بررسی شد. نتایج حاصل از سناریوها نشان داد که برقی کردن چاه های دیزلی، تاثیر زیادی بر کاهش میزان انتشار گازهای گلخانه ای ندارد، در حالی که، استفاده از انرژی خورشیدی تاثیر قابل توجهی در کاهش گازهای گلخانه ای دارد، به طوری که، با اجرای سناریوی استفاده از پمپ های خورشیدی در ماه های خرداد، تیر و مرداد در بخش کشاورزی، باعث کاهش 4/44 درصدی میزان انتشار گازهای گلخانه ای می شود. بنابراین بهتر است در برنامه ریزی های آینده، سیاست هایی اتخاذ شود تا استفاده از انرژی های تجدیدپذیری مانند انرژی خورشیدی معمول شود.