به گزینی ژنوتیپ های عدس (Lens culinaris Medik) با تاکید بر مقایسه شاخص های قدیمی و جدید تحمل به تنش خشکی به منظور معرفی ژنوتیپ های امیدبخش

به منظور ارزیابی و به گزینی ژنوتیپ های عدس متحمل به تنش خشکی و مقایسه شاخص های قدیمی و جدید تحمل به تنش، آزمایشی در قالب طرح آگمنت تحت دو شرایط متفاوت رطوبتی (یک بار آبیاری در زمان کاشت و آبیاری هر 10روز یک بار) در سال زراعی93-1392 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا گردید. ارزیابی تحمل به تنش خشکی، بر اساس هفت شاخص قدیمی (TOL، MP، SSI، STI، GMP، HARM و RDI) و سه شاخص جدید (SNPI، ATI و SSPI) با استفاده از 73ژنوتیپ عدس، شامل 67توده بومی و لاین از ایران و دیگر کشورها و شش نمونه شاهد (سه رقم ایرانی بیله سوار، کیمیا و گچساران و سه نمونه از ایکاردا شامل Cabralinta، ILL325 و ILL857) صورت گرفت. مطالعه همبستگی بین عملکرد دانه در شرایط عدم تنش و تنش خشکی و شاخص های مقاومت به خشکی نشان داد که سه شاخص قدیمی HARM، STI و GMP و شاخص جدید SNPI، برای شناسایی ژنوتیپ هایی با عملکرد بالا در هر دو شرایط تنش خشکی و بدون تنش مناسب هستند. برای گروه بندی ژنوتیپ ها، تجزیه کلاستر انجام گرفت و رسم دندروگرام، بر اساس عملکرد گیاه، تحت شرایط بدون تنش و تنش خشکی و شاخص های مورد بررسی، ژنوتیپ ها را به سه کلاستر گروه بندی کرد که ژنوتیپ های مقاوم به خشکی و با عملکرد بالا در کلاستر سوم قرار گرفتند. همچنین ترسیم بای پلات نشان داد که ژنوتیپ های 3، 8، 40، 45، 48، 52، 71 و 73 که دو ژنوتیپ آخر آن جزو شاهدهای آزمایش بودند، ژنوتیپ های متحمل به تنش خشکی و با عملکرد بالا هستند.